Sentence alignment for gv-ara-20150830-38989.xml (html) - gv-ell-20151115-30139.xml (html)

#araell
1سوريا: من البطلة إلى الضحيةΈνας χρόνος μακριά από τη Συρία
2الصورة من صفحة gofundme على يوتيوب.Στιγμιότυπο από βίντεο στη σελίδα gofundme “Art of Syrian Children on Nat Mall”.
3Το άρθρο αυτό αποτελεί τμήμα ενός ειδικού αφιερώματος από την blogger και ακτιβίστρια Marcell Shehwaro, που περιγράφει την καθημερινή ζωή στη Συρία κατά τη διάρκεια της συνεχιζόμενης ένοπλης διαμάχης μεταξύ φιλοκυβερνητικών δυνάμεων και όσων επιθυμούν να ανατρέψουν το τωρινό καθεστώς.
4“كان عليّ أن أبكي” هذا كل ما يخطر في بالي مرارًا وتكرارًا عندما أتذكر تلك الفتاة الصغيرة التي تحولت لأشلاء.“Θα ‘πρεπε να είχα κλάψει”. Αυτό είναι το μόνο πράγμα που περνά σαν σκέψη από το μυαλό μου, όταν φέρνω στη μνήμη μου εκείνο το μικρό κοριτσάκι που έγινε χίλια κομμάτια.
5لا أعرف شيئًا عنها ولا أمتلك القدرة على تقدير العمر من بقاياها لكنني أذكر أنني توقفت هناك كالمذهولة.Δε γνωρίζω τίποτε γι' αυτήν κι από ό,τι έμεινε από τη σορό της δεν μπορώ να μαντέψω την ηλικία της, αλλά θυμάμαι ότι καθόμουν εκεί, αλαφιασμένη.
6لم أصرخ وهم يجمعونها، لم أحاول المساعدة، لم أفعل شيئًا، أي شيء.Δε θρηνούσα, καθώς μάζευαν τα κομμάτια της. Δεν προσπάθησα να βοηθήσω, δεν έκανα τίποτα, τί-πο-τα.
7كان جسدي ” الغبي” مصّرًا على الصمود وعلى التصرف بـ”تعقل”.Το “χαζό” μου κορμί επέμενε να διατηρεί την ψυχραιμία του ή να δρα “λογικά”.
8من يستطيع منّا تعريف ما هو التعقل أمام جثمان طفلة؟ وصمدت.Ποιος από εμάς μπορεί να ορίσει τι σημαίνει “λογικό”, όταν στέκεται μπροστά στο νεκρό σώμα ενός κοριτσιού; Και όντως έμεινα στα σύγκαλά μου.
9لم أثر من الدراما التي أشتهر بها بين الأصدقاء أي ردة فعل، بل حتى أن بكاءًا ما في الخلفية أزعجني فعلًا.Δεν ξέσπασα σε καμιά δραματική αντίδραση, κάτι που με είχε κάνει δημοφιλή στην παρεά μου. Στην πραγματικότητα, κάποιος που έκλαιγε στο βάθος πραγματικά με ενόχλησε.
10كان عقلي يقول من يجرؤ على أن يحزن في ظرف كهذا؟Ποιος τολμά να λυπάται σε μια τέτοια κατάσταση, αναρωτήθηκα.
11الصمود وحده قدر الباقين هناك.Η μόνη μοίρα όσων μένουν πίσω είναι η ψυχολογική αντοχή.
12كان عليّ أن أبكي يومها، ربما كنت اليوم أكثر قدرة على الصمود.Θα ‘πρεπε να είχα κλάψει τότε, αλλά ίσως σήμερα έχω μεγαλύτερο ψυχικό σθένος.
13هذا ما أردده مرارًا وتكرارًا كلما طاردتني تلك الفتاة في أحلامي، في لحظات فرحي، في جدالاتي مع من أحب حول المستقبل.Αυτό επαναλαμβάνω στον εαυτό μου, κάθε φορά που το κορίτσι αυτό στοιχειώνει τα όνειρά μου, τις στιγμές χαράς μου, τις διαφωνίες μου για το μέλλον με το έτερόν μου ήμισυ.
14المستقبل؟ وماذا عن مستقبلها هي؟Το μέλλον; Και πού πήγε το δικό της μέλλον;
15عام ٌ مضى منذ غادرت سوريا إلى الأبد ربما، عامٌ مضى من النكران والذنب والحزن والاستسلامΠέρασε ένας χρόνος από τότε που έφυγα από τη Συρία, ίσως για καλό. Ένας χρόνος άρνησης, ενοχής, θλίψης και παράδοσης.
16. لا شيء من البطلة بقي فيّ، كل ما كان جسدي يحاول الاحتفاظ به للصمود داخل الحرب وتحت البراميل المشتعلة تركته هناك لمن علّهم يحتاجونه وانهار تمامًا تحت وطأة ما قد تكون تسميته العملية “الصدمة”.Τίποτα ηρωικό δεν έχει απομείνει μέσα μου. Τίποτε από όλα όσα προσπαθούσε να διατηρήσει το σώμα μου, προκειμένου να τα βγάλει πέρα μέσα στη δίνη του πολέμου, και κάτω από τα βαρέλια με βόμβες που άφησα πίσω, για όσους μπορεί να τα χρειάζονταν.
17لست أدري كم هو “مريض” أن أقول ذلك، لكني كنت بحق في حال أفضل هناك قرب الموت.Τίποτε από όλα όσα συνέθλιψα κάτω από το βάρος αυτού που αποκαλεί η επιστήμη “σοκ”. Δεν ξέρω πόσο άρρωστο ακούγεται που το λέω, αλλά πραγματικά ήμουν καλύτερα εκεί, πιο σιμά στο θάνατο.
18كان الفرح بطوليًا وتحديًا وقحًا للموت بينما استحال الفرح هنا إلى الكثير من الذنب والتكرار الغير حقيقي للأحاديث التي كانت تهمنا مع ذات الأصدقاء الذين اعتدنا أن نعيش معهم على حافة الموت واليوم انتقلنا إلى أن نحيا النكران معهم على حافة الوطن؛ نكران أننا أصبحنا خارجه.Η χαρά ήταν μια πράξη ηρωισμού, μια γυμνή πρόκληση στο θάνατο κατάμουτρα, ενώ εδώ η χαρά μετατρέπεται σε τόνους ενοχής και σε ένα ανύπαρκτο αναμάσημα ιστοριών που είχαν νόημα παλιά, μαζί με φίλους που μοιραστήκαμε στιγμές μεταξύ ζωής και θανάτου. Σήμερα, μεταφερθήκαμε σε μια ζώσα άρνηση στην άκρη της πατρίδας μας: το ότι, ας πούμε, είμαστε εκτός.
19كان الاستمرار حلاً وحيدًا، هناك في “الداخل”.Το να προχωρήσουμε ήταν η μόνη ζωή εκεί πέρα, “εκεί μέσα”.
20كان وجودنا هناك بطوليًا ملهمًا مهماً، كل واحد فينا اعتقد ان الوطن بأكمله متكئ عليه.Η παρουσία μας εκεί ήταν ηρωική, γεμάτη έμπνευση, σημαντική. Ο καθένας μας σκεφτόταν πως η μοίρα μιας ολόκληρης χώρας βρισκόταν στα χέρια μας.
21ورحلنا وتركنا وطننا دون متكأ.Αποχωρήσαμε και αφήσαμε τη χώρα μας δίχως υποστήριξη.
22ولبسنا الدور البطولي في الخارج ولكن الثوب قد ترهل علينا بعد أن خلعنا كل جذورنا هناك بين حلب المحتلة، والبيوت المختلفة، وأصرينا على الظهور في دور البطولة!Έξω δρούσαμε σαν ήρωες, αλλά ο ρόλος αυτός ήταν πλέον ακατάλληλος για εμάς, εφόσον ξεριζωθήκαμε από εκεί, από το υπό κατοχή Αλέππο και τα διάφορα σπίτια που μέναμε. Επιμέναμε όμως ότι ακόμα φαινόμαστε ήρωες.
23خفنا من الذين ماتوا إن قلنا أننا اليوم مجرد ضحايا.Φοβόμαστε να πούμε στους νεκρούς μας ότι σήμερα, είμαστε σχεδόν θύματα. Δεν έγραψα τίποτα σημαντικό για έναν ολόκληρο χρόνο.
24لم أكتب شيئا ً مهما ً خلال عام كامل، شاهدت أعدادًا هائلة من المسلسلات التي لا تحتاج أدنى مقدار من التفكيΠαρακολούθησα αμέτρητες ώρες τηλεόραση- είδα σε μαραθώνιο όλες τις σεζόν του Glee. Αυτό ήταν η αρχή από κάτι που δεν είχε το συνηθισμένο τέλος.
25ر! تخيلوا أنني شاهدت كل مواسم GleΗ σκιά του θανάτου με ακολουθούσε για πολύ καιρό.
26e؟ بشكل متواصل؟Φαντάζομαι τον αγαπημένο μου να πεθαίνει με κάθε πιθανό βίαιο τρόπο.
27Χαϊδεύω τα απομεινάρια του μετά από μια έκρηξη βόμβας το βράδυ της Πρωτοχρονιάς κι έπειτα φαντάζομαι πώς θα ήμουν αν πράγματι τον είχα χάσει τότε.
28كانت تلك البداية التي لم تنته على هذا الحال، رافقني شبح الموت طويلاً.Η παρουσία του στο πλάι μου δεν είναι αρκετή για να σταματήσει τη βαθιά αίσθηση απώλειας που έχω.
29أتخيل موت من أحب بكل الأشكال العنيفة الممكنة.Αρκεί να πήγαινε κάπου αλλού κι εγώ άρχιζα να φαντάζομαι τα χειρότερα και μου γινόταν εμμονή.
30أداعب شظاياه التي لازالت في جسمه من قذيفة أصابته في احتفالية رأس السنة وأتخيل لو أنني خسرته يومها!Αν δεν τον άκουγα να αναπνέει όσο κοιμόταν, έφερνα στο μυαλό μου όλα εκείνα τα πτώματα που είχαν ξεχάσει πώς να αναπνέουν.
31Η σκιά του θανάτου με συντρόφευε, καθώς και τάσεις αυτοκτονίας κι η επιθυμία να ακολουθήσω τους φίλους που μας εγκατέλειψαν.
32لا يكفي واقع وجوده هنا قربي لقتل إحساسي العميق بالفقدان. الحقيقة أن لا ..Κοιτάζω γύρω μου και βλέπω τόσους πολλούς ήρωες στη ζωή μου να μετατρέπονται σιγά-σιγά σε φαντάσματα γεμάτα ανησυχία.
33كان يكفي أن يبتعد إلى منزل آخر لأتخيل الأسوأ وأحيا مع هواجس القلق، كان يكفي ألا أستمع لصوت تنفسه نائمًا لأتذكّر كل الجثث التي نسيت أن تتنفس.Είχαμε συνυπάρξει με κάθε είδους καταστροφική συμπεριφορά: από εργασιομανία μέχρι αλκοολισμό και άλλους εθισμούς. Όσο για μένα; Εθίστηκα στην γεμάτη πόνο αίσθηση ενοχής, που συνήθως μεταφραζόταν σε πληγές στα ίδια μου τα χέρια.
34رافقني شبح الموت، وهوس المنتحرين والرغبة بالالتحاق بالاصدقاء الذين رحلوا!Οι ουλές τους ακόμα είναι ορατές στον αριστερό μου καρπό. Όταν με ρωτάνε για τις ουλές, λέω ψέματα.
35Λέω ψέματα, επειδή δε θέλω να παραδεχτώ ότι ο ήρωας μέσα μου έφυγε, ίσως δεν ξαναγυρίσει ποτέ, και έχει αφήσει πίσω του αυτό το νέο θύμα.
36أنظر حولي إلى العديد من الأبطال في حياتي يتحولون تباعًا إلى أشباح مثقلة بالهموم.Φανταστείτε να μην πιστεύετε σε τίποτα πια. Ούτε σε καλό ούτε σε κακό της ανθρωπότητας, ούτε στο σύμπαν ούτε στη δικαιοσύνη του.
37Αναρωτιέσαι καθημερινά αν άξιζε πραγματικά τόσο αίμα το δικαίωμα στην ελευθερία.
38تعايشنا جميع أنواع السلوكيات التدميرية، من الإدمان على العمل أو الكحول أو أشياء اخرى، أما أنا فأدمنت على إحساس الذنب المؤلم، ونقلته مرارًا إلى جروح في اليدين لا زال آثار بعضها عالقًا فوق معصمي اليسار وأكذب كلما سألني أحدهم عنه، أكذب لأني لست اجرؤ أن أعلن أن البطلة قد رحلت، ربما دون رجعة، لتحل محلها هذه الضحية الجديدة.Έγινε ο κόσμος πολιτισμένος; Μπορούμε να αλλάξουμε αληθινά τα πράγματα; Η δημοκρατία που ονειρευόμαστε είναι λιγότερο σημαντική μήπως απ' ό,τι είχαμε σκεφτεί αρχικά; Είναι αλήθεια πως οι άνθρωποι δεν μπορούν να αλλάξουν τίποτα, αν δε θέλει το δολάριο; Τίποτα από όλα όσα πίστευες δεν είναι πια κοντά σου.
39تخيل لو أنك لم تعد تؤمن بأي شيء؟Κανείς από όσους ήξεραν ποια πραγματικά είσαι δεν είναι κοντά σου πια.
40لا الإنسان بطيبته أو شره؟Η οικογένειά σου; Πάει.
41لا الكون بعدالته؟ الحرية قيمة تساءل نفسك يوميًا إن كانت تستحق كل هذا الدم؟Τα πάντα γύρω σου είναι ξένα και καινούρια και πρέπει να προσαρμοστείς σε αυτό, ακόμη και στον καινούριο σου εαυτό.
42هل تمّدن العالم فعلاً؟ هل نستطيع أن نصنع التغيير؟Κι η φίλη μου στο Global Voices μου στέλνει μηνύματα και ρωτάει: “Γιατί δε γράφεις;”.
43هل الديمقراطية التي بها نحلم “أقل أهمية” مما اعتقدنا؟Και ντρέπομαι να της πως ότι σταμάτησα να γράφω.
44هل الشعوب فعليًا لا تستطيع التغيير ما لم يشأ الدولار ذلك؟Το άφησα κι αυτό εκεί πίσω, όπως όλα τ' άλλα.
45لا شيء كنت به تؤمن موجود قربك، لا أحد ممن اعتادوا أن يعرفوك كما أنت ما زال هنا قربك.Ωστόσο, κι από τότε που αποφάσισα να ζητήσω βοήθεια, ομολογώ σήμερα - και για πρώτη φορά δημόσια - ότι παίρνω συχνά αντικαταθλιπτικά χάπια αυτό τον καιρό.
46أهلك رحلوا وكل ما حولك غريب وجديد وعليك التكيف معه بما فيه أنت؟Διώχνω κάθε σκέψη θανάτου, μέχρις εκεί που μπορεί, τέλος πάντων, να το κάνει κάποιος με πατρίδα τη Συρία.
47وترسل لي الصديقة في جلوبال فويسز، (الأصوات العالمية ) تسألني لماذا لا تكتبين؟Επανασυνδέομαι με φίλους και συμφιλιώνομαι με το θύμα που είναι ο εαυτός μου.
48وأخجل أن أخبرها أنني قد تركت الكتابة أيضًا مع ما تركته هناك.Νιώθω οίκτο γι' αυτήν, την αγαπώ, προσεύχομαι γι' αυτήν να έχει δύναμη και υπομονή.
49ولكن ومنذ أنني قررت أن أبحث عن المساعدة أعترف اليوم، وربما لأول مرة علنًا، أنني أتناول مضادات الاكتئاب بانتظام اليوم، أطرد الأفكار الخاصة بالموت قدر ما أمكن لسوريّ ان يفعل ذلك، أعاود التواصل مع الأصدقاء وأعتنق الضحية التي أنا هي وأشفق عليها وأحبها وأدعو لها بالصبر والقوة، وأهم من هذا كله بالمغفرة، وأحاول إعادة ترتيب أجزائي في أماكنها علّني أتذكر أين كانت أصابعي لأكتب من جديد.Και το πιο σημαντικό: να δώσει συγχώρεση. Προσπαθώ να βάλω τα κομμάτια μου πίσω στη θέση τους, ελπίζοντας πώς κάνοντάς το θα θυμηθώ που βρίσκονταν κάποτε τα δάχτυλά μου, ώστε να ξεκινήσω να γράφω ξανά.