Sentence alignment for gv-ara-20101030-7105.xml (html) - gv-nld-20100910-8112.xml (html)

#aranld
1روسيا: ذكريات ناجية من حصار مدرسة بيسلانRusland: Ooggetuigenverslag van overlevende gijzeling Beslan
2الذكرى السنوية الأولى لمأساة بيسلان عام 2005 - صورة بعدسة نتاشا موزجوفاياEerste herdenking van de tragedie in Beslan, 2005.
3كانت أجوندا فهتيفيا (مستخدمة لايف جورنال باسم أجوانيا) في الثالثة عشرة من عمرها عندما كانت تستعد لدخول صفها التاسع في الأول من سبتمبر عام 2004.Foto van Natasha Mozgovaya Agunda Vataeva (LJ-gebruiker agunya) was op 1 september 2004 een 13-jarig meisje dat aan haar negende schooljaar zou beginnen.
4Dat was ook de dag waarop ze, samen met haar moeder en meer dan 1.100 anderen, werd gegijzeld in School #1 in de stad Beslan in Noord-Ossetië.
5ذلك اليوم الذي تم احتجازها مع والدتها بالإضافة إلى أكثر من 1100 آخرين، كرهائن داخل أسوار المدرسة الأولى الواقعة بمدينة بيسلان بأوسيتيا الشمالية.Ze overleefde de drie dagen durende gijzeling. Haar moeder, een onderwijzeres, overleefde het niet.
6وبينما استطاعت أجوندا النجاة من هذا الحصار الذي استمر لثلاثة أيام، إلا إنها فقدت والدتها المعلمة، ولم يقتصر الأمر على قتل البالغين فقد كان هناك 186 طفلاً من بين الرهائن الذين لقوا مصرعهم وبلغ عددهم 334.Onder de 334 gijzelaars die zes jaar geleden omkwamen, waren 186 kinderen. Agunda is nu een 19-jarige studente.
7عرضت أجوندا، وهي الآن طالبة جامعية تبلغ من العمر تسعة عشر عاماً، ذكرياتها حول تلك الأيام التي استمرت من 1 إلى 3 سبتمبر 2004 في كلاً من موقعها على لايف جورنال وفي مدونتها براديو إيكو أوف موسكو.De afgelopen drie dagen heeft ze op haar blogs op LiveJournal en Radio Echo of Moscow [ru - alle links] in drie afleveringen haar herinneringen aan 1 t/m 3 september 2004 gepubliceerd.
8ولقد كتبت ما يلي كمقدمة لمقالتها الأولى:In de inleiding van haar eerste artikel schrijft ze:
9While at the hospital, right after I got a notebook [computer], I began writing down what I remembered of those three days that I spent as a hostage.In het ziekenhuis begon ik, meteen nadat ik een notebook had gekregen, op te schrijven wat ik me herinnerde van die drie dagen die ik als gijzelaar doorbracht.
10Six years later, I'd like to publish the notes I was writing then, [when the memories were still fresh]. […]Zes jaar later wil ik mijn aantekeningen van toen [toen alles nog vers in mijn geheugen lag] graag publiceren. […]
11لقد قمت بتدوين ما أتذكره عن تلك الأيام الثلاث التي قضيتها كرهينة محتجزة بمجرد أن حصلت على كمبيوتر أثناء تواجدي بالمشفى والآن وبعد أن مرت ستة أعوام على تلك المأساة أود أن أنشر ما كتبته وقتئذ عندما كانت الذكريات ما زالت عالقة في ذهني.Haar verslag van 1 september op het blog Echo of Moscow is tot nu toe 7.554 keer bekeken en er zijn 55 reacties geplaatst.
12وقام 7554 شخص بقراءة المداخلة الأولى لأجوندا الموجودة بمدونتها على ردايو ذي إيكو أوف موسكو هذا الشهر في حين قام 55 شخصاً بالتعليق عليها حتى الآن. ولقد بدأت أجوندا مشاركتها بوصف ذاك الصباح العادي البهيج الدافئ والمشمس والذي كانوا يحتفلون فيه بالعام الدراسي الجديد وحيث سارت مع والدتها للمدرسة وتبادلت بعض الأحاديث العابرة مع صديقاتها أثناء الإعدادات الأخيرة للاحتفالات التي توقفت فجأة عند سماع طلق ناري:Agunda begint haar verhaal met een beschrijving van de feestelijke, maar verder heel gewone ochtend op een warme en heel zonnige dag, ze beschrijft hoe ze met haar moeder naar school liep, hoe de laatste hand werd gelegd aan de voorbereidingen voor het inluiden van het nieuwe schooljaar en hoe ze met haar vriendinnen stond te kletsen - toen ze plotseling schoten hoorde:
13[…] I turned around and saw three boys running towards the exit, and behind them a man in fatigues and with a thick black beard.[…] Ik draaide me om en zag drie jongens naar de uitgang rennen, met achter hen een man in uniform en met een volle zwarte baard.
14He was running after the boys and shooting in the air.Hij rende achter de jongens aan en schoot in de lucht.
15I thought: “Someone is making a bad joke, must be a prank or perhaps yet another drill.”Ik dacht: “Iemand haalt hier een hele slechte grap uit, dit moet een grap zijn of misschien gewoon weer een oefening.”
16These thoughts vanished as soon as the shooting started from all sides and they started pushing us towards the boiler house.Maar die gedachten verdwenen al snel toen er ineens van alle kanten werd geschoten en we gedwongen werden in de richting van het ketelhuis te lopen.
17We were all huddled together.We stonden allemaal opeengepakt.
18Trampled flowers, shoes and bags were strewn on the asphalt. […]Vertrapte bloemen, schoenen en tassen lagen verspreid over het asfalt. […]
19لقد استدرت لأجد ثلاثة من الصبية يهرعون نحو باب الخروج وكان وراءهم رجل ذو لحية سوداء كثيفة يرتدي زياً عسكرياً يطلق الرصاص في الهواء.Agunda en een paar van haar goede vriendinnen werden opgesloten in de gymzaal, samen met honderden andere gijzelaars:
20اعتقدت في البداية أن ذلك لا يتجاوز كونه مزحة سخيفة من بعض الطائشين إلا أن هذا الاعتقاد مات بعد إطلاق الرصاص من جميع الاتجاهات كما كان هناك من يدفعنا للدخول نحو غرفة الغلايات وتراكمنا جميعاً مع بعضنا البعض وتناثرت الزهور والأحذية والحقائب التي وطئتها الأقدام على الأسفلت.[…] Mensen waren in paniek, we waren hysterisch. Om ons stil te krijgen, haalden ze een man naar voren en dreigden ze hem te doden als we niet stil zouden zijn.
21ووجدت أجوندا نفسها إلى جانب اثنين من صديقاتها محتجزين في صالة الألعاب مع مئات من الرهائن الآخرين:We deden ons best, maar de angst en paniek overheersten.
22[…] People were panicking, we were hysterical.We hoorden een schot.
23To quiet us down, They got one man up and threatened to kill him if we didn't fall silent.Ze hadden hem gedood… toen werd het stil, doodstil, letterlijk. De stilte werd alleen onderbroken door het gehuil en geschreeuw van de kinderen. […]
24We were trying, but the fear and the panic prevailed. A gunshot was heard.Al snel mocht de moeder van Agunda zich bij haar dochter voegen:
25They killed him… this is when the silence set in, dead silence, literally.[…] We vroegen haar meteen wat er zou gebeuren, of ze ons zouden laten gaan.
26Only the children's crying and screaming interrupted it. […][…] Mamma sprak heel rustig, ze zei dat alles goed zou komen, dat we zouden worden gered.
27وأصيب الناس بالهلع فقد سادت موجة من الهستريا، ولإسكاتنا أوقفوا رجلاً وهددوا بقتله إن لم نلتزم الصمت لقد حاولنا بالفعل إلا إن الخوف والهلع هيمنا على الموقف لذا فقد قاموا بتنفيذ تهديدهم بالفعل واغتالوا الرجل!!Maar toen ik haar aankeek, wist ik dat zelfs mamma niet wist hoe dit zou aflopen, ze probeerde ons gewoon te kalmeren, als haar leerlingen, als kinderen. Kinderen - we waren gewoon doodsbange kinderen toen.
28حيث سمعنا صوت إطلاق الرصاص وهنا ساد المكان صمت القبور - حرفياً - فلم يقطعه سوى بكاء الأطفال وصراخهم.[…] In zo'n situatie gaan zelfs de meest verstandige VOLWASSENEN zich als lastige kinderen gedragen. […]
29وبعد فترة وجيزة تم السماح لوالدة أجوندا بالانضمام إلى ابنتها:Nog een paar details van de eerste dag van de gijzeling:
30[…] We immediately started asking her what would happen, whether they would let us go or not. […] Mama was talking very calmly, saying that everything would be fine, that we would be rescued.[…] Een gewapende gijzelnemer liep langs, en stopte toen plotseling, […] hij keek naar Madina [een vriendin van Agunda] en werd heel boos.
31But as I looked at her, I knew that even Mama didn't know how it would all end, she was just calming us down, as her students, as kids.Hij gooide haar een jasje toe met de woorden: “Bedek je schaamte!” Ze had blote knieën en doodsbang bedekte ze zichzelf snel.
32Kids - we were nothing but the scared kids then.Hierna voelde ik me iets beter.
33[…] In a situation like that, even the most mature ADULTS were turning into cranky kids. […]“Ze gaan ons tenminste niet verkrachten”, dacht ik. […]
34وقمنا على الفور بسؤالها عما سوف يحدث: هل سيتركوننا نمضي أم لا؟De tijd ging heel langzaam. Het was warm, ontzettend warm.
35كانت أمي تتكلم بهدوء للغاية مطمئنة إيانا قائلة أن كل شيء سيكون على ما يرام، وأن هناك من سيأتي لإنقاذنا.We trokken alle kleren uit die we uit konden doen zonder er onfatsoenlijk uit te zien.
36ولكن عندما أمعنت النظر إليها علمت إنها لا تدري ماذا سيحدث وكيف ستنتهي تلك المأساة.Er was maar heel weinig ruimte, we zaten op een bankje. […]
37إلا إنها حاولت التقليل من روعنا كطلاب..[…] Rond 8 uur ‘s avonds begon het te regenen […].
38كأطفال فلم نكن سوى أطفال مرتجفين. ففي مثل هذا الموقف يتحول أكثر البالغين نضجاً إلى مجرد أطفال خائفين.We zaten naast de kapotte ramen en vingen regendruppels op in onze mond - zo dorstig waren we.
39وهنا تروى بعض التفاصيل الإضافية عن اليوم الأول للحصار: […] A gunman walked by, then stopped abruptly, […] looked at Madina [Agunda's friend] and got very angry.Mamma bedekte mij en de andere meisjes met haar jas, maar ik kroop er steeds onder uit om regen op te vangen.
40He threw some jacket to her with these words: “Cover your shame!”Ik voelde me heel goed - ik denk dat dit de beste herinnering is van die hel. […]
41She had bare knees, and, frightened, she covered herself right away. I felt a little bit better after this.Rond lunchtijd probeerden ze trouwens een tv aan te sluiten in de gymzaal (blijkbaar om de gijzelaars te vermaken met het nieuws), maar [het werkte niet].
42“At least, they aren't going to rape us,” I thought. […] Time went by very slowly.Ze vertelden ons dat er volgens de nieuwsberichten op tv 354 gijzelaars waren.
43It was hot, terribly hot.We waren […] woedend. […]
44We took off all the clothes we could take off without looking indecent.‘s Nachts sliepen we om de beurt een uur in groepjes van twee.
45There was little space, we sat on a bench.Terwijl Madina en ik op het bankje zaten, sliepen mamma en Zarina op de vloer.
46[…] […] […] It was around 8 PM when it started raining […].Na een uur wisselden we. […]
47In het verslag van 2 september (9.626 bezoekers, 92 reacties op het blog Echo of Moscow) schrijft Agunda onder andere over de telefoongesprekken van de gijzelnemers, hun eisen (waaronder terugtrekking van de Russische troepen uit het aangrenzende Tsjetsjenië en erkenning van de onafhankelijkheid van Tsjetsjenië), het bezoek van Ruslan Aushev, ex-president van het aangrenzende Ingoesjetië, en de daaropvolgende vrijlating van 11 vrouwen die borstvoeding gaven en alle 15 baby's - een gebeurtenis die Agunda weer hoop gaf.
48We sat by the broken windows and were catching raindrops with our mouths - this is how thirsty we were.Het verslag van dag 3 van de gijzeling was voor Agunda het moeilijkste om te schrijven - en het is het moeilijkste om te lezen:
49Mama kept covering me and the girls with her jacket, but I kept getting out to get some rain. I felt so good - I think it's the best memory from that hell.[…] Het is de dag die ik me het beste herinner en deze herinneringen doen al veel te lang pijn, waardoor ik ze niet kon opschrijven. […]
50[…] Closer to lunchtime, by the way, They tried setting up a TV in the gym (to entertain the hostages with newscasts, obviously), but [it didn't work]. They told us that, according to the TV reports, there were 354 hostages.Tot nu toe is het verslag van 3 september op het blog Echo of Moscow 16.185 keer bekeken en zijn er 178 reacties geplaatst (en deze aantallen nemen alleen maar toe).
51We felt […] outraged. […] […] Throughout the night, we took turns sleeping in couples for an hour.Agunda beschrijft de uitputting, de dorst en de wanhoop die zij en de andere gijzelaars ervaarden:
52While Madina and I sat on the bench, Mama and Zarina slept on the floor. An hour passed, and we'd switch. […][…] Al deze tijd was het neefje van Zarina, die in de eerste klas zat, bij haar en ze maakte zich erg zorgen om hem.
53وأتى رجل مسلح بجانبنا وتوقف فجأة متطلعاً إلى مادينا (صديقة أجوندا) وظهر عليه أمارات الغضب الشديد.Op de derde dag was hij heel zwak en hij bleef maar om water vragen.
54ثم ألقى إليها سترةً، موجهاً الحديث إليها قائلاً “استري عارك! ” حيث أن ركبتاها كانتا عاريتين، فقد كانت مرعوبة، لذا فقد غطت نفسها على الفور وهنا أحسست بالارتياح قليلاً.Ergens vond ze een beetje urine, in een goedkoop, kapot bakje, en ze gaf het hem in kleine slokjes en ze wreef het in zijn gezicht en in haar eigen gezicht.
55“فعلى الأقل لم يقوموا باغتصابنا” كما كنت أتوقع.Ik vond het te walgelijk, of misschien had ik niet genoeg dorst om het te drinken. […]
56ومضى الوقت كئيباً وبطيئاً وكان الجو حاراً بشكل لا يمكن تحمله؛ لذا فقد اضطررنا إلى خلع ما يمكننا خلعه من الملابس مع الإبقاء على مظهرنا مهذباً، ولم يكن المكان فسيحاً ليشملنا لذا فقد جلسنا على مقعد.Agunda schrijft dat de gijzelnemers rond 1 uur ‘s middags aankondigden dat de Russische troepen zich zouden terugtrekken uit Tsjetsjenië en dat, als deze informatie juist was, ze de gijzelaars snel zouden vrijlaten:
57وبدأ المطر يهطل قرابة الساعة الثامنة مساءاً حيث جلسنا بجانب النوافذ المهشمة، محاولين عبثاً التقاط قطرات الأمطار بأفواهنا نتيجة العطش الشديد الذي استحوذ علينا.[…] Voor het eerst in die drie dagen kon ik toen wel huilen, want nu was er hoop dat we daar weg zouden komen.
58واستمرت أمي بمحاولاتها القيام بتغطيتي أنا وأصدقائي بردائها إلا إنني أصررت على الخروج من تحت الرداء للوصول إلى المطر؛ مما أشعرني بالسعادة.En toen… ik ben het bewustzijn verloren en toen ik bijkwam, stond het dak boven me in brand, alles viel naar beneden, er lagen overal mensen.
59وأعتقد أن هذه هي أفضل ذكرى خرجت بها من هذا الجحيم. وعند حلول وقت الغداء أخبرونا أنه طبقاً لتقارير إخبارية وصل عدد الرهائن إلي 354 وشعرنا بالغضب الشديد يستولي علينا.Het eerste wat ik zag toen ik opstond, was het brandende en verbrande lichaam van een van de terroristen, […] Ze begonnnen te schreeuwen dat wie nog in leven was, moest opstaan en naar de gang moest gaan.
60بالمناسبة لقد حاولوا تركيب جهاز تليفزيون في صالة الألعاب (على ما يبدو للترفيه عن الرهائن بمشاهدة نشرات الأخبار) إلا إنه لم يعمل.Ik weet niet waarom, maar mamma en ik stonden op en we liepen weg.
61وخلال الليل قمنا بتقسيم أنفسنا إلى مجموعتين وتبادلنا نوبات النوم فبينما جلست أنا وزارينا على المقعد كانت أمي وزارينا نائمتين على الأرض وبعد مضي ساعة أبدلنا مواقعنا. وكتبت أجوندا في مشاركتها بتاريخ 2 سبتمبر/ أيلول بمدونتها ذي إيكو أوف موسكو، والتي تلقت 92 تعليقاً حتى الآن وقام بقراءتها 9626 هذا الشهر.[…] Bij de deur zag ik iets waar ik nog steeds aan moet denken als ik aan deze terroristische actie denk… ik zag het lichaam van een klein, mager meisje en toen ik boven haar nek keek, realiseerde ik me dat het bovenste deel van haar schedel weg was […].
62واتضحت مطالب محتجزي الرهائن من خلال مكالمتهم الهاتفية وقد تلخصت فيما يلي: انسحاب القوات الروسية العسكرية من الشيشان المجاورة والاعتراف باستقلالها، وعموما فإن كلا من الزيارة التي قام بها راسلان أوشيف: الرئيس السابق لمدينة انجوشيتيا وأيضاً إطلاق سراح 11 ممرضة و15 طفلاً رضيعاً أنعشا الأمل في صدر أجوندا.Het was een afschuwelijk moment en ik denk dat ik me toen realiseerde dat dit allemaal echt gebeurde. […] In de daaropvolgende minuten was er nog een explosie, en weer een bloedbad met nog meer gruwelijkheden.
63أما عن ذكرياتها عن اليوم الثالث فقد كانت الأصعب على الإطلاق بالنسبة لأجوندا سواء الكتابة عنها أو حتى قراءتها.Agunda raakte zwaargewond, maar ze kon nog lopen. Haar moeder niet:
64ذلك اليوم أتذكره بمنتهى الوضوح ولطالما سبب لي الكثير من الألم مما أفقدني القدرة عن تدوين ما حدث به لفترة.[…] Mamma lag even verderop. “Mijn been”, zei ze.
65وحتى الآن قام 16185 شخص بقراءة مقالة اليوم الثالث من سبتمبر / أيلول لأجوندا ( بمدونتها على راديو ذي إيكو أوف موسكو) من ذكريات أجوندا وعلق عليها 178 آخرون وما زال هذا الرقم مستمراً في الزيادة.“Maak dat je wegkomt.” Ik zal het mezelf nooit vergeven dat ik naar haar heb geluisterd, dat ik me heb omgedraaid en weg ben gegaan.
66وتصف أجوندا الإعياء والعطش واليأس التي شعرت به هي وباقي الرهائن.Ik weet niet wat het was. Waar dit verraad vandaan kwam.
67واصطحبت زارينا كل هذا الوقت ابن عمها الذي كان في الصف الأول.Ik kroop op handen en voeten naar het kapotte raam.
68وكانت شديدة القلق عليه حيث أصيب بمنتهى الوهن والعطش في اليوم الثالث إلا إن زارينا قد وجدت بعض البول في مكان ما بأحد الصناديق المكسورة الرخيصة، فكانت تعطيه إياه بكميات صغيرة وتمسح وجهه ووجهها به ولكني لم أستطع القيام بذلك أو التغلب على ما شعرت به من تقزز، ربما لم يكن عطشي شديدا لفعل ذلك.Bij het raam stonden een paar kachels en het lukte me op de vensterbank te klimmen. Op een van deze kachels lagen de lijken van twee naakte, uitgemergelde jongetjes.
69Zo te zien waren het broertjes.
70وتبعا لما كتبته أجوندا فقد أعلن المحتجزون في غضون الساعة الواحدة إنه من المقرر أن تنسحب القوات الروسية من الشيشان، وإذا ما ثبت صدق هذه المعلومة سيقومون بإطلاق سراح الرهائن على الفور.Hun ogen… […] Ik was bijna op de straat toen mijn been in een soort gat gleed.
71وهنا شعرت برغبة جامحة في البكاء حيث تواجد بعض الأمل في الخروج أحياء من هذا المكان، إلا إنني سريعاً ما فقدت الوعي وعندما أفقت كان السقف مشتعلاً من فوقي واستمرت الأشياء في التساقط وتناثرت الجثث في أرجاء المكان، ولكن أول ما رأيت عندما استعدت وعيي كان جثة محترقة لأحد الإرهابيين، إلا أن الباقين منهم ظلوا يصيحون فينا لمغادرة هذا المكان والتوجه إلي الصالة.
72لم أكن أعرف السبب ومع ذلك أسرعت أنا وأمي بالنهوض وعندما وصلت إلى الباب، وقعت عيني على مشهد ما زلت أتذكره كلما تذكرت ذلك العمل الإرهابي، حيث رقدت جثة طفلة صغيرة نحيفة، أدركت بالنظر إليها أن الجزء الأعلى من جمجمتها قد اختفى وبحق كانت هذه هي أصعب اللحظات التي مررت بها.Op dat moment voelde ik mijn been nog nauwelijks, ik kon het niet vinden, ik trok eraan, maar er gebeurde niets. Onze plaatselijke militie en de soldaten wachtten beneden al op me. Ze schreeuwden naar me: “Kom dan, goudbloempje, kom, zonnetje!”
73وعندها فقط أدركت أن الأمر لم يكن مزحة أو وهماً بل كان واقعاً فعلياً.Maar het lukte me niet. Ik moest huilen van zwakte en wanhoop.
74وجلبت الدقائق القليلة التالية انفجاراً آخر والمزيد من الرعب والهلع وكنتيجة لذلك أصيبت أجوندا إصابة شديدة إلا إنها استطاعت التحرك، الشيء الذي عجزت والدتها عن القيام به:Voor het eerst in drie dagen huilde ik. Maar uiteindelijk lukte het me op de een of andere manier om mijn been los te trekken. […]
75لقد استلقت أمي بالقرب مني ولكنها أصيبت بشدة في قدمها لذا فقد أمرتني بالرحيل، ولن أسامح نفسي ما حييت على أني قد أطعتها وغادرت ولا أعلم ما هذا، من أين جئت بتلك القدرة على الخيانة؟!Agunda schrijft hoe ze naar het ziekenhuis werd gebracht en hoe ze hoorde dat haar moeder dood was. Ze schrijft over haar vriendinnen en onderwijzers die het niet hebben overleefd.
76لقد زحفت على أطرافي الأربعة إلى أن وصلت إلي النافذة المحطمة التي كان بجانبها بعض المواقد، تربعت على أحدها جثتا صبيين عاريين هزيلين وكان من الواضح إنهما أخوان وكانت أعينهما ….Ze schrijft over hoe ze met de pijn leeft: […] Er sterven nog steeds mensen aan de gevolgen van deze terroristische actie.
77كنت على بعد خطوة واحدة من الشارع عندما انزلقت قدمي في إحدى الحفر وبالكاد لم أكن أشعر بها إلا إنني حاولت سحبها ولم أنجح.Mensen beleven alles steeds weer opnieuw. Ik denk dat ik hier nog niet de helft heb verteld van wat ik heb meegemaakt.
78وانتظر جنودنا وقواتنا من أجلي مشجعين إياي على النهوض والمضي قدماً هاتفين لي: “هيا أيتها الطفلة الذهبية.Het geheugen is opmerkelijk: je probeert alles te vergeten wat slecht, vreselijk, pijnlijk is. […] Ik vertel je mijn verhaal.
79هيا أيتها الشمس الصغيرة” إلا إنني لم أستطع، فقد تغلب عليّ الشعور بالضعف واليأس ودفعني إلي البكاء ولأول مرة على مدار الثلاثة أيام، بكيت ولكن بعد ذلك استطعت أن أرفع نفسي كلية وحررت قدمي.Alles wat er is gebeurd, gebeurde in mijn mooie school, met de mensen waar ik van hou, en ik vind dat ik het recht heb om je over mijn pijn te vertellen.
80واستمرت أجوندا في الكتابة عن باقي الأحداث ابتداء بأخذها إلى المشفى وعلمها بوفاة والدتها وأصدقائها ومدرسيها، باختصار كتبت أجوندا عن معايشة الألم:Wat ik toen mijn leven noemde, is van me afgepakt. […] De mensen van Beslan willen dat de waarheid bekend wordt.
81ما زال هناك من يلقى مصرعه من جراء الحدث الإرهابي، وما زال الناجون يتعايشون مع تلك الأحداث مراراً وتكراراً، فأنا لم أخبركم سوى نصف ما حدث وللحق فالذكرى شيء رائع: حيث نحاول نسيان كل ما هو سيئ، مريع، ومؤلم.Daar zijn we niet zo goed in. Het onderzoek loopt al zes jaar, maar er is nog niets bereikt.
82فأنا أخبركم الآن بقصتي وكل ذلك حدث في مدرستي العزيزة ولأعزاء إلى قلبي وأعتقد إن من حقي أن أخبركم عما مررت به من ألم، اعتدت أن أصفه أنه قد سلب سندي في الحياة!Alle vragen die we toen hadden, hebben we nog steeds. […] Veel bloggers hebben de afgelopen paar dagen naar de artikelen van Agunda gelinkt of eruit geciteerd.
83يحاول أهالي بيسلان إبقاء الحقيقة واضحة إلا إننا لسنا بارعين في ذلك ولقد استمرت التحقيقات لقرابة ستة سنوات ولكنها أصيبت بالشلل فلم تتحرك قيد أنملة؛ فالأسئلة الآن كما هي لم تتغير منذ ستة أعوام.Veel mensen hebben haar geschreven om haar te laten weten dat ze zich nog herinneren wat er zes jaar geleden is gebeurd en dat ze haar pijn en die van andere overlevenden voelen.
84قام العديد من المدونين باقتباس مشاركات أجوندا والإشارة إليها على مدار الأيام القليلة الماضية، وكتب إليها الكثيرون حتى تدرك إنهم يتذكرون ما حدث من ستة أعوام. كما إنهم يستشعرون الألم التي مرت به هي وباقي الناجين.Maar volgens sommige bloggers heeft noch president Dmitry Medvedev, noch premier Vladimir Putin een verklaring afgelegd over de zesde herdenking van de tragedie in Beslan.
85وتبعاً لبعض المدونين لم يقم أي من الرئيس الروسيّ ميدفيديف ولا رئيس الوزراء فلادمير بوتين بإصدار أيّ خطاب يخص الذكرى السنوية السادسة لمأساة بسيلان، كما ترك أحد قراء أجوندا تعليقاً قصيراً يتألف من السؤال التالي:En op 1 september plaatste een van de lezers van Agunda deze korte reactie op haar blog Echo of Moscow:
86هل ستقرأ ابنة بوتين هذا؟Zouden de dochters van Putin dit lezen?
87الذكرى السنوية الأولى لمأساة بيسلان عام 2005 - صورة بعدسة نتاشا موزجوفايا يوجد المزيد من صور ناتاشا مازجوفايا لعام 2005 من بيسلان هنا؛ مدونتها على لايف جورنال بالروسية هنا.Klik hier voor meer foto's van Natasha Mozgovaya [en] van Beslan in 2005; ze heeft ook een Russisch LJ-blog.
88المزيد من المواضيع المنشورة على الأصوات العالمية عن بيسلان هنا.Lees eerdere GV-artikelen over Beslan [en].