Sentence alignment for gv-ell-20151115-30139.xml (html) - gv-rus-20150913-42439.xml (html)

#ellrus
1Ένας χρόνος μακριά από τη ΣυρίαГод вдали от Сирии
2Στιγμιότυπο από βίντεο στη σελίδα gofundme “Art of Syrian Children on Nat Mall”.Скриншот с видео «Выставка творчества сирийских детей в Национальной аллее [Вашингтон]», размещённого на сайте gofundme.com
3Το άρθρο αυτό αποτελεί τμήμα ενός ειδικού αφιερώματος από την blogger και ακτιβίστρια Marcell Shehwaro, που περιγράφει την καθημερινή ζωή στη Συρία κατά τη διάρκεια της συνεχιζόμενης ένοπλης διαμάχης μεταξύ φιλοκυβερνητικών δυνάμεων και όσων επιθυμούν να ανατρέψουν το τωρινό καθεστώς.
4“Θα ‘πρεπε να είχα κλάψει”.«Я должна была заплакать».
5Αυτό είναι το μόνο πράγμα που περνά σαν σκέψη από το μυαλό μου, όταν φέρνω στη μνήμη μου εκείνο το μικρό κοριτσάκι που έγινε χίλια κομμάτια.Это единственное, о чём я могу думать, когда я вспоминаю маленькую девочку, которую разорвало на куски.
6Δε γνωρίζω τίποτε γι' αυτήν κι από ό,τι έμεινε από τη σορό της δεν μπορώ να μαντέψω την ηλικία της, αλλά θυμάμαι ότι καθόμουν εκεί, αλαφιασμένη.Я ничего о ней не знаю. По её останкам невозможно было понять, сколько ей было лет.
7Δε θρηνούσα, καθώς μάζευαν τα κομμάτια της.Я ясно помню, как я стояла там, потрясённая.
8Δεν προσπάθησα να βοηθήσω, δεν έκανα τίποτα, τί-πο-τα.Я не пыталась помочь, сделать что-нибудь.
9Το “χαζό” μου κορμί επέμενε να διατηρεί την ψυχραιμία του ή να δρα “λογικά”.Моё «глупое» тело изо всех сил старалось держаться, цеплялось за «рациональное».
10Ποιος από εμάς μπορεί να ορίσει τι σημαίνει “λογικό”, όταν στέκεται μπροστά στο νεκρό σώμα ενός κοριτσιού; Και όντως έμεινα στα σύγκαλά μου.А кто из нас может объяснить, что означает «рациональное», когда стоишь рядом с телом мёртвой девочки? Но я сдержалась.
11Δεν ξέσπασα σε καμιά δραματική αντίδραση, κάτι που με είχε κάνει δημοφιλή στην παρεά μου.Среди друзей я известна своими драматическими реакциями, но в тот раз я сохранила внешнее спокойствие.
12Στην πραγματικότητα, κάποιος που έκλαιγε στο βάθος πραγματικά με ενόχλησε.Помню, меня даже раздражало, что кто-то плачет позади меня.
13Ποιος τολμά να λυπάται σε μια τέτοια κατάσταση, αναρωτήθηκα.Я спрашивала себя, как можно горевать в такой ситуации?
14Η μόνη μοίρα όσων μένουν πίσω είναι η ψυχολογική αντοχή.Выжившие должны сохранять стойкость.
15Θα ‘πρεπε να είχα κλάψει τότε, αλλά ίσως σήμερα έχω μεγαλύτερο ψυχικό σθένος.Я должна была заплакать тогда, но, может быть, теперь я более стойка.
16Αυτό επαναλαμβάνω στον εαυτό μου, κάθε φορά που το κορίτσι αυτό στοιχειώνει τα όνειρά μου, τις στιγμές χαράς μου, τις διαφωνίες μου για το μέλλον με το έτερόν μου ήμισυ.Это то, что я твержу себе, когда та девочка приходит ко мне в снах, в моменты радости, во время споров о будущем с моим любимым.
17Το μέλλον; Και πού πήγε το δικό της μέλλον;Будущее? А что случилось с её будущим?
18Πέρασε ένας χρόνος από τότε που έφυγα από τη Συρία, ίσως για καλό.Прошёл уже год с тех пор, как я уехала из Сирии, возможно, навсегда.
19Ένας χρόνος άρνησης, ενοχής, θλίψης και παράδοσης.Год отрицания, чувства вины, горя - и я сдалась.
20Τίποτα ηρωικό δεν έχει απομείνει μέσα μου.Во мне не осталось ничего героического.
21Τίποτε από όλα όσα προσπαθούσε να διατηρήσει το σώμα μου, προκειμένου να τα βγάλει πέρα μέσα στη δίνη του πολέμου, και κάτω από τα βαρέλια με βόμβες που άφησα πίσω, για όσους μπορεί να τα χρειάζονταν.Всё, что моё тело так старалось сохранить, чтобы пережить войну и бомбёжки, осталось там, с теми, кому это может пригодиться. А я оказалась раздавленной тем, что называют «шок».
22Τίποτε από όλα όσα συνέθλιψα κάτω από το βάρος αυτού που αποκαλεί η επιστήμη “σοκ”.Может быть, это безумие, говорить так, но я чувствовала себя лучше там, рядом со смертью.
23Δεν ξέρω πόσο άρρωστο ακούγεται που το λέω, αλλά πραγματικά ήμουν καλύτερα εκεί, πιο σιμά στο θάνατο.Там радость была проявлением героизма; вызовом, брошенным смерти.
24Η χαρά ήταν μια πράξη ηρωισμού, μια γυμνή πρόκληση στο θάνατο κατάμουτρα, ενώ εδώ η χαρά μετατρέπεται σε τόνους ενοχής και σε ένα ανύπαρκτο αναμάσημα ιστοριών που είχαν νόημα παλιά, μαζί με φίλους που μοιραστήκαμε στιγμές μεταξύ ζωής και θανάτου.Здесь радость переходит в чувство огромной вины. Ты бесконечно прокручиваешь в голове истории с друзьями, с которыми ты делил жизнь на грани смерти; истории, которые тогда имели такое значение.
25Σήμερα, μεταφερθήκαμε σε μια ζώσα άρνηση στην άκρη της πατρίδας μας: το ότι, ας πούμε, είμαστε εκτός.Сегодня мы выживаем за пределами нашей родины благодаря отрицанию; отрицанию того, что нас там нет.
26Το να προχωρήσουμε ήταν η μόνη ζωή εκεί πέρα, “εκεί μέσα”.Там, «внутри», у нас не было другого выхода, кроме как держаться.
27Η παρουσία μας εκεί ήταν ηρωική, γεμάτη έμπνευση, σημαντική. Ο καθένας μας σκεφτόταν πως η μοίρα μιας ολόκληρης χώρας βρισκόταν στα χέρια μας.Само наше присутствие там было героическим, вдохновляющим, важным; и каждый из нас думал, что от нас зависит судьба всей страны.
28Αποχωρήσαμε και αφήσαμε τη χώρα μας δίχως υποστήριξη.А потом мы уехали и бросили страну на произвол судьбы.
29Έξω δρούσαμε σαν ήρωες, αλλά ο ρόλος αυτός ήταν πλέον ακατάλληλος για εμάς, εφόσον ξεριζωθήκαμε από εκεί, από το υπό κατοχή Αλέππο και τα διάφορα σπίτια που μέναμε.Мы продолжали держаться, как герои, но мы больше не годились на эту роль после того, как мы оставили страну, где наши корни, оставили наши дома и оккупированный Алеппо.
30Επιμέναμε όμως ότι ακόμα φαινόμαστε ήρωες.А мы всё старались сохранить героический вид.
31Φοβόμαστε να πούμε στους νεκρούς μας ότι σήμερα, είμαστε σχεδόν θύματα.Мы боялись сказать погибшим, что сегодня мы всего лишь жертвы.
32Δεν έγραψα τίποτα σημαντικό για έναν ολόκληρο χρόνο.За весь год я не написала ничего значительного.
33Παρακολούθησα αμέτρητες ώρες τηλεόραση- είδα σε μαραθώνιο όλες τις σεζόν του Glee.Я пересмотрела море бессмысленных телепередач, - это как запой - посмотрела все сезоны «Хора» [американский музыкальный комедийный сериал].
34Αυτό ήταν η αρχή από κάτι που δεν είχε το συνηθισμένο τέλος.Это было начало, но без обычного конца.
35Η σκιά του θανάτου με ακολουθούσε για πολύ καιρό.Тень смерти преследовала меня слишком долго.
36Φαντάζομαι τον αγαπημένο μου να πεθαίνει με κάθε πιθανό βίαιο τρόπο.Я представляю, как мой любимый умирает страшной смертью, каждый раз по-разному.
37Χαϊδεύω τα απομεινάρια του μετά από μια έκρηξη βόμβας το βράδυ της Πρωτοχρονιάς κι έπειτα φαντάζομαι πώς θα ήμουν αν πράγματι τον είχα χάσει τότε.Я глажу то, что осталось от его тела, когда в него попал снаряд в канун Нового года; я представляю, что на самом деле потеряла его.
38Η παρουσία του στο πλάι μου δεν είναι αρκετή για να σταματήσει τη βαθιά αίσθηση απώλειας που έχω.Его присутствие рядом со мной не мешает мне глубоко переживать утрату.
39Αρκεί να πήγαινε κάπου αλλού κι εγώ άρχιζα να φαντάζομαι τα χειρότερα και μου γινόταν εμμονή.Ему достаточно выйти куда-то, чтобы я потеряла голову и начала представлять всё самое худшее.
40Αν δεν τον άκουγα να αναπνέει όσο κοιμόταν, έφερνα στο μυαλό μου όλα εκείνα τα πτώματα που είχαν ξεχάσει πώς να αναπνέουν.Если я не слышу, как он дышит во сне, я начинаю вспоминать рассказы про покойников, которые забыли, как дышать.
41Η σκιά του θανάτου με συντρόφευε, καθώς και τάσεις αυτοκτονίας κι η επιθυμία να ακολουθήσω τους φίλους που μας εγκατέλειψαν.Меня преследует тень смерти и навязчивые мысли о самоубийстве, желание соединиться с ушедшими друзьями.
42Κοιτάζω γύρω μου και βλέπω τόσους πολλούς ήρωες στη ζωή μου να μετατρέπονται σιγά-σιγά σε φαντάσματα γεμάτα ανησυχία.Я смотрю вокруг и вижу, что многие из тех, кого я знаю как героев, медленно превращаются в призраки под бременем тревоги.
43Είχαμε συνυπάρξει με κάθε είδους καταστροφική συμπεριφορά: από εργασιομανία μέχρι αλκοολισμό και άλλους εθισμούς.Нам приходится принимать собственное деструктивное поведение в самых разных формах, от трудоголизма до алкоголизма.
44Όσο για μένα; Εθίστηκα στην γεμάτη πόνο αίσθηση ενοχής, που συνήθως μεταφραζόταν σε πληγές στα ίδια μου τα χέρια.Меня, например, мучит горькое чувство вины; я не раз резала вены, на левом запястье еще видны шрамы.
45Οι ουλές τους ακόμα είναι ορατές στον αριστερό μου καρπό.Когда меня спрашивают, откуда шрамы, я вру.
46Όταν με ρωτάνε για τις ουλές, λέω ψέματα. Λέω ψέματα, επειδή δε θέλω να παραδεχτώ ότι ο ήρωας μέσα μου έφυγε, ίσως δεν ξαναγυρίσει ποτέ, και έχει αφήσει πίσω του αυτό το νέο θύμα.Вру, потому что не могу признать, что мой внутренний герой ушёл, возможно навсегда, а его место заняла жертва, которой я теперь себя ощущаю.
47Φανταστείτε να μην πιστεύετε σε τίποτα πια.Представьте, каково это, больше ни во что не верить.
48Ούτε σε καλό ούτε σε κακό της ανθρωπότητας, ούτε στο σύμπαν ούτε στη δικαιοσύνη του.Ни в добро или зло в человеке, ни во вселенную, ни в высшую справедливость.
49Αναρωτιέσαι καθημερινά αν άξιζε πραγματικά τόσο αίμα το δικαίωμα στην ελευθερία.Каждый день я думаю о том, стоило ли право на свободу всей пролитой крови. Стал ли мир цивилизованным?
50Έγινε ο κόσμος πολιτισμένος; Μπορούμε να αλλάξουμε αληθινά τα πράγματα; Η δημοκρατία που ονειρευόμαστε είναι λιγότερο σημαντική μήπως απ' ό,τι είχαμε σκεφτεί αρχικά;Можем ли мы реально что-то изменить? Может быть, демократия, о которой мы мечтаем, не так уж важна?
51Είναι αλήθεια πως οι άνθρωποι δεν μπορούν να αλλάξουν τίποτα, αν δε θέλει το δολάριο; Τίποτα από όλα όσα πίστευες δεν είναι πια κοντά σου.Правда ли, что люди ничего не могут изменить, если их действия идут вразрез с интересами денежных мешков?
52Κανείς από όσους ήξεραν ποια πραγματικά είσαι δεν είναι κοντά σου πια. Η οικογένειά σου; Πάει.Ничего из того, во что я верила, не осталось рядом; нет рядом людей, которые действительно меня знали; нет семьи.
53Τα πάντα γύρω σου είναι ξένα και καινούρια και πρέπει να προσαρμοστείς σε αυτό, ακόμη και στον καινούριο σου εαυτό.Вокруг всё новое и странное, ко всему надо привыкать, даже к новой себе самой.
54Κι η φίλη μου στο Global Voices μου στέλνει μηνύματα και ρωτάει: “Γιατί δε γράφεις;”.Подруга из Global Voices спрашивает, почему я не пишу.
55Και ντρέπομαι να της πως ότι σταμάτησα να γράφω.А мне стыдно ответить ей, что я бросила писать.
56Το άφησα κι αυτό εκεί πίσω, όπως όλα τ' άλλα.Это осталось там, вместе со всем остальным.
57Ωστόσο, κι από τότε που αποφάσισα να ζητήσω βοήθεια, ομολογώ σήμερα - και για πρώτη φορά δημόσια - ότι παίρνω συχνά αντικαταθλιπτικά χάπια αυτό τον καιρό.Но я обратилась за профессиональной помощью, и сегодня я впервые публично признаю, что я принимаю антидепрессанты.
58Διώχνω κάθε σκέψη θανάτου, μέχρις εκεί που μπορεί, τέλος πάντων, να το κάνει κάποιος με πατρίδα τη Συρία.Я гоню от себя мысли о смерти; я стараюсь делать это хотя бы в той степени, в какой это возможно для человека из Сирии.
59Επανασυνδέομαι με φίλους και συμφιλιώνομαι με το θύμα που είναι ο εαυτός μου.Я восстанавливаю связи с друзьями, и я стараюсь принять жертву в себе.
60Νιώθω οίκτο γι' αυτήν, την αγαπώ, προσεύχομαι γι' αυτήν να έχει δύναμη και υπομονή. Και το πιο σημαντικό: να δώσει συγχώρεση.Я жалею её, даю ей любовь, молюсь, чтобы ей были посланы сила, терпение и, самое главное, прощение.
61Προσπαθώ να βάλω τα κομμάτια μου πίσω στη θέση τους, ελπίζοντας πώς κάνοντάς το θα θυμηθώ που βρίσκονταν κάποτε τα δάχτυλά μου, ώστε να ξεκινήσω να γράφω ξανά.Я собираю себя по кусочкам в надежде, что где-то отыщутся и мои пальцы, и я опять смогу писать.