Sentence alignment for gv-fra-20100904-43400.xml (html) - gv-nld-20100910-8112.xml (html)

#franld
1Russie : une survivante du siège de Beslan raconteRusland: Ooggetuigenverslag van overlevende gijzeling Beslan
2Le premier anniversaire de la tragédie de Beslan, en 2005.Eerste herdenking van de tragedie in Beslan, 2005.
3Photo de Natasha MozgovayaFoto van Natasha Mozgovaya
4[Liens en russe ou en français] Agunda Vataeva (agunya sur LiveJournal) était une adolescente de 13 ans prête à entrer en 4ème le 1er septembre 2004, le jour où sa mère, elle-même, et plus de 1 100 autres personnes ont été prises en otage dans l'école N°1 de la ville de Beslan, en Ossétie du nord.Agunda Vataeva (LJ-gebruiker agunya) was op 1 september 2004 een 13-jarig meisje dat aan haar negende schooljaar zou beginnen. Dat was ook de dag waarop ze, samen met haar moeder en meer dan 1.100 anderen, werd gegijzeld in School #1 in de stad Beslan in Noord-Ossetië.
5Elle a survécu au siège de trois jours.Ze overleefde de drie dagen durende gijzeling.
6Sa mère, qui était professeur, non.Haar moeder, een onderwijzeres, overleefde het niet.
7Des 334 otages qui ont perdu la vie il y a six ans, 186 étaient des enfants.Onder de 334 gijzelaars die zes jaar geleden omkwamen, waren 186 kinderen.
8Agunda est maintenant une étudiante de 19 ans. Ces derniers jours, elle a publié en trois épisodes son récit des événements (en russe) du 1er, 2 et 3 septembre 2004 sur ses blogs sur LiveJournal et sur le site de la radio Écho de Moscou.Agunda is nu een 19-jarige studente. De afgelopen drie dagen heeft ze op haar blogs op LiveJournal en Radio Echo of Moscow [ru - alle links] in drie afleveringen haar herinneringen aan 1 t/m 3 september 2004 gepubliceerd.
9Elle écrit en introduction de son premier billet :In de inleiding van haar eerste artikel schrijft ze:
10Quand j'étais à l'hôpital, juste après avoir reçu un ordinateur portable, j'ai commencé à noter ce dont je me souvenais de ces trois jours où j'ai été otage.In het ziekenhuis begon ik, meteen nadat ik een notebook had gekregen, op te schrijven wat ik me herinnerde van die drie dagen die ik als gijzelaar doorbracht.
11Six ans plus tard, j'aimerais publier ces notes que j'ai écrites alors [quand les souvenirs étaient encore précis]. […]Zes jaar later wil ik mijn aantekeningen van toen [toen alles nog vers in mijn geheugen lag] graag publiceren. […]
12Sur son blog sur le site Écho de Moscou, son récit du 1er septembre a été lu 7 554 fois et a généré 55 commentaires à l'heure de la rédaction de ce billet.Haar verslag van 1 september op het blog Echo of Moscow is tot nu toe 7.554 keer bekeken en er zijn 55 reacties geplaatst.
13Agunda commence son récit par la description d'un matin festif, mais pourtant ordinaire, chaud et très ensoleillé, son trajet jusqu'à l'école avec sa mère, les derniers préparatifs pour les cérémonies d'ouverture de la nouvelle année scolaire, les conversations banales avec ses amis, brusquement interrompues par des coups de feu :Agunda begint haar verhaal met een beschrijving van de feestelijke, maar verder heel gewone ochtend op een warme en heel zonnige dag, ze beschrijft hoe ze met haar moeder naar school liep, hoe de laatste hand werd gelegd aan de voorbereidingen voor het inluiden van het nieuwe schooljaar en hoe ze met haar vriendinnen stond te kletsen - toen ze plotseling schoten hoorde:
14[…] Je me suis retournée, et j'ai vu trois garçons courir vers la sortie, et derrière eux, un homme en treillis, avec une barbe noire épaisse.[…] Ik draaide me om en zag drie jongens naar de uitgang rennen, met achter hen een man in uniform en met een volle zwarte baard.
15Il courait après les garçons et tirait en l'air.Hij rende achter de jongens aan en schoot in de lucht.
16J'ai pensé : “Quelqu'un fait une mauvaise blague, ça doit être une farce, ou alors encore un nouvel exercice de sécurité.”Ik dacht: “Iemand haalt hier een hele slechte grap uit, dit moet een grap zijn of misschien gewoon weer een oefening.”
17Ces pensées ont changé dès que la fusillade a commencé de tous les côtés, et qu'ils ont commencé à nous pousser vers le local de la chaudière.Maar die gedachten verdwenen al snel toen er ineens van alle kanten werd geschoten en we gedwongen werden in de richting van het ketelhuis te lopen.
18On était serrés les uns contre les autres.We stonden allemaal opeengepakt.
19Des fleurs écrasées, des chaussures, des sacs étaient éparpillés sur l'asphalte. .[ …]Vertrapte bloemen, schoenen en tassen lagen verspreid over het asfalt. […]
20Agunda et deux de ses amies proches se sont ensuite retrouvées prisonnières dans le gymnase de l'école, avec des centaines d'autres otages :Agunda en een paar van haar goede vriendinnen werden opgesloten in de gymzaal, samen met honderden andere gijzelaars:
21[…] Les gens paniquaient, on était hystérique.[…] Mensen waren in paniek, we waren hysterisch.
22Pour nous faire taire, Ils ont attrapé un homme et ont menacé de l'exécuter si on ne faisait pas silence.Om ons stil te krijgen, haalden ze een man naar voren en dreigden ze hem te doden als we niet stil zouden zijn.
23On essayait, mais la peur et la panique étaient les plus fortes.We deden ons best, maar de angst en paniek overheersten.
24On a entendu un coup de feu.We hoorden een schot.
25Ils l'ont tué…C'est à ce moment là que le silence est tombé, un silence de mort, littéralement.Ze hadden hem gedood… toen werd het stil, doodstil, letterlijk.
26Seuls les pleurs et les cris des enfants l'interrompaient […]De stilte werd alleen onderbroken door het gehuil en geschreeuw van de kinderen. […]
27Peu après, la mère d'Agunda a été autorisée à rejoindre sa fille :Al snel mocht de moeder van Agunda zich bij haar dochter voegen:
28[…] On lui a tout de suite demandé ce qui allait arriver, s'ils allaient nous relâcher ou pas.[…] We vroegen haar meteen wat er zou gebeuren, of ze ons zouden laten gaan.
29[…] Maman parlait très calmement, elle disait que tout irait bien, qu'on nous sauverait.[…] Mamma sprak heel rustig, ze zei dat alles goed zou komen, dat we zouden worden gered.
30Mais quand je l'ai regardée, j'ai vu que même maman ne savait pas comment ça allait finir, elle essayaient juste de nous calmer, comme avec ses élèves, comme avec des enfants.Maar toen ik haar aankeek, wist ik dat zelfs mamma niet wist hoe dit zou aflopen, ze probeerde ons gewoon te kalmeren, als haar leerlingen, als kinderen.
31Des enfants - on était rien d'autre que des gosses terrifiés à ce moment.Kinderen - we waren gewoon doodsbange kinderen toen.
32[…] Dans une situation pareille, même les ADULTES les plus solides se transformaient en gamins pleurnicheurs. […][…] In zo'n situatie gaan zelfs de meest verstandige VOLWASSENEN zich als lastige kinderen gedragen. […]
33D'autres souvenirs du Jour 1 du siège :Nog een paar details van de eerste dag van de gijzeling:
34[…] Un homme armé est passé, puis il s'est arrêté brusquement, […] a regardé Madina [une amie de Agunda] et s'est mis très en colère.[…] Een gewapende gijzelnemer liep langs, en stopte toen plotseling, […] hij keek naar Madina [een vriendin van Agunda] en werd heel boos.
35Il lui a lancé quelque chose comme une veste en disant : “Couvre ta honte !”Hij gooide haar een jasje toe met de woorden: “Bedek je schaamte!”
36Ses genoux étaient nus, et, terrifiée, elle s'est couverte tout de suite.Ze had blote knieën en doodsbang bedekte ze zichzelf snel.
37Je me suis sentie un peu mieux après ça.Hierna voelde ik me iets beter.
38“Au moins, ils ne vont pas nous violer” j'ai pensé. […]“Ze gaan ons tenminste niet verkrachten”, dacht ik. […]
39Le temps passait lentement.De tijd ging heel langzaam.
40Il faisait chaud, terriblement chaud.Het was warm, ontzettend warm.
41Nous avons quitté tous les vêtements qu'il était possible d'enlever sans être indécents.We trokken alle kleren uit die we uit konden doen zonder er onfatsoenlijk uit te zien.
42Il n'y avait pas beaucoup d'espace, on était assis sur un banc. […]Er was maar heel weinig ruimte, we zaten op een bankje. […]
43[…] Il était environ 20h quand il a commencé à pleuvoir […].[…] Rond 8 uur ‘s avonds begon het te regenen […].
44On était assis devant la fenêtre cassée et on attrapait les gouttes de pluie avec nos langues - nous avions soif à ce point.We zaten naast de kapotte ramen en vingen regendruppels op in onze mond - zo dorstig waren we.
45Maman n'arrêtait pas de me couvrir, moi et les filles, avec sa veste, mais je m'échappais toujours pour attraper un peu de pluie.Mamma bedekte mij en de andere meisjes met haar jas, maar ik kroop er steeds onder uit om regen op te vangen.
46C'était si bon - je crois que c'est le meilleur souvenir de cet enfer. […]Ik voelde me heel goed - ik denk dat dit de beste herinnering is van die hel. […]
47Avant le déjeuner, d'ailleurs, Ils ont essayé d'installer une télévision dans le gymnase (pour distraire les otages avec les bulletins d'informations, de toute évidence), mais [ça n'a pas marché].Rond lunchtijd probeerden ze trouwens een tv aan te sluiten in de gymzaal (blijkbaar om de gijzelaars te vermaken met het nieuws), maar [het werkte niet].
48Ils nous ont dit que d'après les nouvelles à la télévision, il y avait 354 otages.Ze vertelden ons dat er volgens de nieuwsberichten op tv 354 gijzelaars waren.
49On était […] scandalisés. […]We waren […] woedend. […]
50Toute la nuit, on a dormi en alternance par deux, pendant une heure.‘s Nachts sliepen we om de beurt een uur in groepjes van twee.
51Quand Madina et moi étions assises sur le banc, maman et Zarina dormaient par terre.Terwijl Madina en ik op het bankje zaten, sliepen mamma en Zarina op de vloer.
52Une heure plus tard, on échangeait nos places. […]Na een uur wisselden we. […]
53Dans les note du 2 septembre (lues 9 626 fois, 92 commentaires sur le blog du site Echo de Moscou), Agunda décrit, entre autres choses, les conversations téléphoniques des preneurs d'otages, leurs revendications (qui comprenaient le retrait des troupes russes de la Tchétchénie voisine et la reconnaissance de son indépendance), la visite de Rouslan Aushev, l'ancien président de la république voisine d'Ingouchie, et la libération qui s'en est ensuivie de “11 femmes qui allaitaient et de 15 nourrissons“, une libération qui avait fait reprendre espoir à Agunda.In het verslag van 2 september (9.626 bezoekers, 92 reacties op het blog Echo of Moscow) schrijft Agunda onder andere over de telefoongesprekken van de gijzelnemers, hun eisen (waaronder terugtrekking van de Russische troepen uit het aangrenzende Tsjetsjenië en erkenning van de onafhankelijkheid van Tsjetsjenië), het bezoek van Ruslan Aushev, ex-president van het aangrenzende Ingoesjetië, en de daaropvolgende vrijlating van 11 vrouwen die borstvoeding gaven en alle 15 baby's - een gebeurtenis die Agunda weer hoop gaf.
54Le récit du Jour 3 du siège a été le plus difficile à écrire pour Agunda, et c'est le plus dur à lire :Het verslag van dag 3 van de gijzeling was voor Agunda het moeilijkste om te schrijven - en het is het moeilijkste om te lezen:
55[…] C'est le jour dont je me souviens le mieux, et pendant trop longtemps ces souvenirs m'ont fait souffrir, m'empêchant de les écrire. […][…] Het is de dag die ik me het beste herinner en deze herinneringen doen al veel te lang pijn, waardoor ik ze niet kon opschrijven. […]
56Au jour de publication, le récit de la journée du 3 septembre avait été vu 16 185 fois et avait généré 178 commentaire sur le blog du site Echo de Moscou (et ces statistiques augmentent sans cesse).Tot nu toe is het verslag van 3 september op het blog Echo of Moscow 16.185 keer bekeken en zijn er 178 reacties geplaatst (en deze aantallen nemen alleen maar toe).
57Agunda décrit son épuisement et celui des otages, la soif et le désespoir :Agunda beschrijft de uitputting, de dorst en de wanhoop die zij en de andere gijzelaars ervaarden:
58[…] Pendant tout ce temps, le cousin de Zarina, qui entrait au CP, était avec elle, et elle était très inquiète pour lui.[…] Al deze tijd was het neefje van Zarina, die in de eerste klas zat, bij haar en ze maakte zich erg zorgen om hem.
59Le troisième jour, il était extrêmement faible et n'arrêtait pas de demander de l'eau.Op de derde dag was hij heel zwak en hij bleef maar om water vragen.
60Elle a récupéré de l'urine quelque part, dans une vieille boite cassée, et elle la lui donnait par petites doses, en épongeant son front et son propre visage avec ça.Ergens vond ze een beetje urine, in een goedkoop, kapot bakje, en ze gaf het hem in kleine slokjes en ze wreef het in zijn gezicht en in haar eigen gezicht.
61Je n'ai pas pu surmonter mon dégoût, ou peut-être que je n'avais pas encore soif au point de boire ça. […]Ik vond het te walgelijk, of misschien had ik niet genoeg dorst om het te drinken. […]
62Vers 13 heures, écrit Agunda, les preneurs d'otages ont annoncé que les soldats russes se retireraient de Tchétchénie et que, si ces informations étaient confirmées, ils commenceraient bientôt à libérer les otages :Agunda schrijft dat de gijzelnemers rond 1 uur ‘s middags aankondigden dat de Russische troepen zich zouden terugtrekken uit Tsjetsjenië en dat, als deze informatie juist was, ze de gijzelaars snel zouden vrijlaten:
63[…] Ce fut le moment où j'ai eu envie de pleurer pour la première fois depuis ces trois jours, parce qu'il y avait un peu d'espoir maintenant qu'on allait sortir de là.[…] Voor het eerst in die drie dagen kon ik toen wel huilen, want nu was er hoop dat we daar weg zouden komen.
64Et puis…J'ai perdu connaissance, et quand je suis revenue à moi, tout tombait, les gens étaient à terre tout autour.En toen… ik ben het bewustzijn verloren en toen ik bijkwam, stond het dak boven me in brand, alles viel naar beneden, er lagen overal mensen.
65La première chose que j'ai vu quand je me suis relevée était un corps en flammes, brulé, d'un des terroristes. […]. Ils ont commencé à crier que ceux qui étaient vivants devaient se lever et sortir du gymnase, dans le hall.Het eerste wat ik zag toen ik opstond, was het brandende en verbrande lichaam van een van de terroristen, […] Ze begonnnen te schreeuwen dat wie nog in leven was, moest opstaan en naar de gang moest gaan.
66Je ne sais pas pourquoi, mais maman et moi on s'est levé et on s'est dirigé vers la sortie […] Près de la porte, j'ai vu quelque chose auquel je pense encore, quand je repense à l'attaque terroriste…J'ai vu le corps d'une petite fille maigre et quand j'ai regardé au-dessus de son cou, j'ai réalisé que je ne voyais pas la partie supérieure de son crane […].Ik weet niet waarom, maar mamma en ik stonden op en we liepen weg. […] Bij de deur zag ik iets waar ik nog steeds aan moet denken als ik aan deze terroristische actie denk… ik zag het lichaam van een klein, mager meisje en toen ik boven haar nek keek, realiseerde ik me dat het bovenste deel van haar schedel weg was […].
67Ça a été le moment le plus terrifiant, et c'est à ce moment-là, je suppose, que j'ai compris que tout ça se passait vraiment dans la réalité. […]Het was een afschuwelijk moment en ik denk dat ik me toen realiseerde dat dit allemaal echt gebeurde. […]
68Au cours des minutes suivantes, une autre explosion, un autre carnage et l'horreur.In de daaropvolgende minuten was er nog een explosie, en weer een bloedbad met nog meer gruwelijkheden.
69Agunda était sérieusement blessée, mais toujours capable de bouger.Agunda raakte zwaargewond, maar ze kon nog lopen.
70Ce n'était pas le cas de sa mère :Haar moeder niet:
71[…] Maman était étendue pas loin.[…] Mamma lag even verderop.
72“Ma jambe” elle disait.“Mijn been”, zei ze.
73“Va-t-en”.“Maak dat je wegkomt.”
74Je ne me pardonnerai jamais de lui avoir obéi, de m'être détournée et d'être partie.Ik zal het mezelf nooit vergeven dat ik naar haar heb geluisterd, dat ik me heb omgedraaid en weg ben gegaan.
75Je ne sais pas ce que c'était.Ik weet niet wat het was.
76D'où est venue cette trahison.Waar dit verraad vandaan kwam.
77J'ai rampé à quatre pattes vers la fenêtre cassée.Ik kroop op handen en voeten naar het kapotte raam.
78Il y avait des fourneaux devant la fenêtre, et j'ai atteint le rebord de la fenêtre.Bij het raam stonden een paar kachels en het lukte me op de vensterbank te klimmen.
79Sur un de ces fourneaux, il y avait deux cadavres de garçons sans vêtements, émaciés.Op een van deze kachels lagen de lijken van twee naakte, uitgemergelde jongetjes.
80Ils avaient l'air d'être frères.Zo te zien waren het broertjes.
81Leurs yeux… […]Hun ogen… […]
82J'étais à un mouvement de la rue quand ma jambe a glissé dans une cavité.Ik was bijna op de straat toen mijn been in een soort gat gleed.
83Je pouvais à peine sentir ma jambe, à ce point là, je n'arrivais pas à la trouver, je continuait à tirer dessus, mais rien ne venait.Op dat moment voelde ik mijn been nog nauwelijks, ik kon het niet vinden, ik trok eraan, maar er gebeurde niets.
84Notre police locale et les soldats m'attendaient déjà dessous. Ils me criaient : “Allez, mon cœur, allez, mon petit soleil !”Onze plaatselijke militie en de soldaten wachtten beneden al op me. Ze schreeuwden naar me: “Kom dan, goudbloempje, kom, zonnetje!”
85Mais je n'y arrivais pas.Maar het lukte me niet.
86Cette sensation de faiblesse et de désespoir m'a fait pleurer.Ik moest huilen van zwakte en wanhoop.
87Pour la première fois depuis trois jours, j'étais en train de pleurer.Voor het eerst in drie dagen huilde ik.
88Mais ensuite, j'ai réussi à me reprendre et j'ai pu libérer la jambe. […]Maar uiteindelijk lukte het me op de een of andere manier om mijn been los te trekken. […]
89Agunda poursuit en racontant comment elle a été évacuée à l'hôpital, comment elle a appris la mort de sa mère.Agunda schrijft hoe ze naar het ziekenhuis werd gebracht en hoe ze hoorde dat haar moeder dood was.
90Elle écrit sur ses amis et ses professeurs, qui n'ont pas survécu.Ze schrijft over haar vriendinnen en onderwijzers die het niet hebben overleefd.
91Elle écrit sur ce que c'est de vivre avec la souffrance :Ze schrijft over hoe ze met de pijn leeft:
92[…] Des gens meurent toujours à cause des conséquences de l'attentat.[…] Er sterven nog steeds mensen aan de gevolgen van deze terroristische actie.
93Les gens revivent toujours ces événements, encore et encore.Mensen beleven alles steeds weer opnieuw.
94Je ne vous en ai pas raconté la moitié, je suppose.Ik denk dat ik hier nog niet de helft heb verteld van wat ik heb meegemaakt.
95La mémoire est une chose incroyable : on essaie d'oublier tout ce qui est mauvais, horrible, douloureux.Het geheugen is opmerkelijk: je probeert alles te vergeten wat slecht, vreselijk, pijnlijk is.
96[…] Je vous raconte mon histoire.[…] Ik vertel je mijn verhaal.
97Tout ce qui est arrivé, arrivé dans ma chère école, aux gens que j'aime, et je crois que j'ai le droit de vous parler de ma souffrance.Alles wat er is gebeurd, gebeurde in mijn mooie school, met de mensen waar ik van hou, en ik vind dat ik het recht heb om je over mijn pijn te vertellen.
98Ce que j'avais l'habitude d'appeler vie, à l'époque, m'a été arraché. […]Wat ik toen mijn leven noemde, is van me afgepakt. […]
99Les habitants de Beslan essaient de faire la lumière sur la vérité.De mensen van Beslan willen dat de waarheid bekend wordt.
100Nous ne sommes pas très bons pour ça.Daar zijn we niet zo goed in.
101L'enquête se poursuit depuis six ans déjà, mais elle n'a pas progressé du tout.Het onderzoek loopt al zes jaar, maar er is nog niets bereikt.
102Toutes les questions que nous posions alors restent posées aujourd'hui. […]Alle vragen die we toen hadden, hebben we nog steeds. […]
103De nombreux blogueurs ont partagé le lien et cité des extraits du récit d'Agunda ces derniers jours.Veel bloggers hebben de afgelopen paar dagen naar de artikelen van Agunda gelinkt of eruit geciteerd.
104Beaucoup lui ont écrit pour lui dire qu'ils se souvenaient de ce qui s'est passé il y a six ans et comprennent sa souffrance et la souffrance des autres survivants.Veel mensen hebben haar geschreven om haar te laten weten dat ze zich nog herinneren wat er zes jaar geleden is gebeurd en dat ze haar pijn en die van andere overlevenden voelen.
105Selon certains blogueurs (en russe), cependant, ni le Président Dmitry Medvedev, ni le Premier ministre Vladimir Poutine n'ont publié le moindre communiqué à l'occasion du sixième anniversaire de la tragédie de Beslan.Maar volgens sommige bloggers heeft noch president Dmitry Medvedev, noch premier Vladimir Putin een verklaring afgelegd over de zesde herdenking van de tragedie in Beslan.
106Et le 1er septembre, l'un des lecteurs d'Agunda a laissé ce bref commentaire (en russe) sur son blog sur le site Echo de Moscou :En op 1 september plaatste een van de lezers van Agunda deze korte reactie op haar blog Echo of Moscow:
107Est-ce que les filles de Poutine ont lu ceci ?
108Premier anniversaire de la tragédie de Beslan, 2005.Zouden de dochters van Putin dit lezen?
109Photo de Natasha Mozgovaya D'autres photos de Natasha Mozgovaya prises en 2005 à Beslan se trouvent ici ; son blog sur LiveJournal en russe est ici.Klik hier voor meer foto's van Natasha Mozgovaya [en] van Beslan in 2005; ze heeft ook een Russisch LJ-blog.
110Les billets de Global Voices sur Beslan : lien.Lees eerdere GV-artikelen over Beslan [en].