Sentence alignment for gv-ita-20100908-24130.xml (html) - gv-nld-20100910-8112.xml (html)

#itanld
1Russia: una sopravvissuta all'assedio della scuola di Beslan raccontaRusland: Ooggetuigenverslag van overlevende gijzeling Beslan
2Il primo anniversario della tragedia di Beslan, 2005.Eerste herdenking van de tragedie in Beslan, 2005.
3Foto di Natasha MozgovayaFoto van Natasha Mozgovaya
4Agunda Vataeva (LJ-gebruiker agunya) was op 1 september 2004 een 13-jarig meisje dat aan haar negende schooljaar zou beginnen.
5Dat was ook de dag waarop ze, samen met haar moeder en meer dan 1.100 anderen, werd gegijzeld in School #1 in de stad Beslan in Noord-Ossetië.
6Oggi Agunda è una studentessa universitaria di 19 anni.Ze overleefde de drie dagen durende gijzeling. Haar moeder, een onderwijzeres, overleefde het niet.
7Onder de 334 gijzelaars die zes jaar geleden omkwamen, waren 186 kinderen.
8Negli ultimi giorni ha pubblicato in tre puntate sul proprio blog [ru, come tutti gli altri link eccetto ove diversamente indicato] e sui blog di Radio Echo Moskvy i suoi ricordi di quei tre giorni del settembre 2004.Agunda is nu een 19-jarige studente. De afgelopen drie dagen heeft ze op haar blogs op LiveJournal en Radio Echo of Moscow [ru - alle links] in drie afleveringen haar herinneringen aan 1 t/m 3 september 2004 gepubliceerd.
9La ragazza scrive nell'introduzione al suo primo post:In de inleiding van haar eerste artikel schrijft ze:
10Mentre ero in ospedale, subito dopo aver preso un computer portatile, ho iniziato a trascrivere i miei ricordi di quei tre giorni vissuti come ostaggio.In het ziekenhuis begon ik, meteen nadat ik een notebook had gekregen, op te schrijven wat ik me herinnerde van die drie dagen die ik als gijzelaar doorbracht.
11Sei anni dopo voglio pubblicare gli appunti scritti allora, a mente fresca. […]Zes jaar later wil ik mijn aantekeningen van toen [toen alles nog vers in mijn geheugen lag] graag publiceren. […]
12Sul blog di Echo Moskvy, questo post del 1 settembre è stato visto 7.554 volte e ha raccolto per ora 55 commenti.Haar verslag van 1 september op het blog Echo of Moscow is tot nu toe 7.554 keer bekeken en er zijn 55 reacties geplaatst.
13Agunda inizia il suo racconto con la descrizione di una mattina al tempo stesso normale e di festa, una mattina calda e molto soleggiata; descrive la sua passeggiata fino a scuola con sua madre, gli ultimi preparativi per accogliere il nuovo anno scolastico e le chiacchiere qualunque coi suoi amici. Una mattina come tante interrotta all'improvviso dagli spari:Agunda begint haar verhaal met een beschrijving van de feestelijke, maar verder heel gewone ochtend op een warme en heel zonnige dag, ze beschrijft hoe ze met haar moeder naar school liep, hoe de laatste hand werd gelegd aan de voorbereidingen voor het inluiden van het nieuwe schooljaar en hoe ze met haar vriendinnen stond te kletsen - toen ze plotseling schoten hoorde:
14[…] Mi sono girata e ho visto tre ragazzi che correvano verso l'uscita e dietro di loro un uomo in mimetica con una folta barba nera che li rincorreva sparando in aria.[…] Ik draaide me om en zag drie jongens naar de uitgang rennen, met achter hen een man in uniform en met een volle zwarte baard. Hij rende achter de jongens aan en schoot in de lucht.
15Ho pensato: “Qualcuno sta facendo un brutto scherzo, dev'essere una burla o l'ennesima esercitazione.”Ik dacht: “Iemand haalt hier een hele slechte grap uit, dit moet een grap zijn of misschien gewoon weer een oefening.”
16Questi pensieri sono scomparsi non appena i colpi sono iniziati ad arrivare da tutte le parti e hanno iniziato a spingerci verso la sala caldaie.Maar die gedachten verdwenen al snel toen er ineens van alle kanten werd geschoten en we gedwongen werden in de richting van het ketelhuis te lopen.
17Eravamo ammassati tutti insieme, l'asfalto era coperto di mazzi di fiori calpestati, scarpe, borse. […]We stonden allemaal opeengepakt. Vertrapte bloemen, schoenen en tassen lagen verspreid over het asfalt. […]
18Agunda e un paio di suoi cari amici si trovarono rinchiusi nella palestra della scuola insieme a centinaia di altri ostaggi:Agunda en een paar van haar goede vriendinnen werden opgesloten in de gymzaal, samen met honderden andere gijzelaars:
19[…] La gente si lasciò prendere dal panico, eravamo tutti isterici.[…] Mensen waren in paniek, we waren hysterisch.
20Per farci calmare hanno fatto alzare un uomo e hanno minacciato di ucciderlo se non avessimo fatto silenzio.Om ons stil te krijgen, haalden ze een man naar voren en dreigden ze hem te doden als we niet stil zouden zijn.
21Tentavamo, ma la paura e il panico presero il sopravvento.We deden ons best, maar de angst en paniek overheersten.
22Si udì un colpo.We hoorden een schot.
23L'avevano ucciso… è allora che subentrò il silenzio, un silenzio di tomba, letteralmente.Ze hadden hem gedood… toen werd het stil, doodstil, letterlijk. De stilte werd alleen onderbroken door het gehuil en geschreeuw van de kinderen. […]
24Lo interrompevano soltanto il pianto e le grida dei bambini più piccoli. […]Al snel mocht de moeder van Agunda zich bij haar dochter voegen:
25Alla madre di Agunda fu permesso abbastanza presto di andare a sedersi con la figlia:[…] We vroegen haar meteen wat er zou gebeuren, of ze ons zouden laten gaan.
26[…] Abbiamo subito iniziato a coprirla di domande su cosa sarebbe successo, se ci avrebbero lasciato andare o no. La mamma diceva molto calma che tutto sarebbe andato bene, che ci avrebbero salvato, ma la guardavo e sapevo che neanche lei aveva idea di come sarebbe andata a finire e che stava cercando di calmarci, come suoi alunni, come bambini.[…] Mamma sprak heel rustig, ze zei dat alles goed zou komen, dat we zouden worden gered. Maar toen ik haar aankeek, wist ik dat zelfs mamma niet wist hoe dit zou aflopen, ze probeerde ons gewoon te kalmeren, als haar leerlingen, als kinderen.
27Effettivamente allora non eravamo altro che bambini spaventati.Kinderen - we waren gewoon doodsbange kinderen toen.
28[…] In una situazione come quella, persino gli ADULTI più maturi si trasformano in bambini impauriti. […][…] In zo'n situatie gaan zelfs de meest verstandige VOLWASSENEN zich als lastige kinderen gedragen. […]
29Ecco altri dettagli del primo giorno dell'assedio:Nog een paar details van de eerste dag van de gijzeling:
30[…] Un guerrigliero ci passò accanto, all'improvviso si fermò, disse qualcosa, guardò verso Madina [una delle amiche di Agunda] e si infuriò.[…] Een gewapende gijzelnemer liep langs, en stopte toen plotseling, […] hij keek naar Madina [een vriendin van Agunda] en werd heel boos.
31Le gettò addosso una giacca con queste parole “copri la tua vergogna!”Hij gooide haar een jasje toe met de woorden: “Bedek je schaamte!”
32Aveva le ginocchia nude e, spaventata, si coprì subito.Ze had blote knieën en doodsbang bedekte ze zichzelf snel.
33Dopo questo mi sentii un po' meglio.Hierna voelde ik me iets beter.
34“Almeno non ci violenteranno”, pensai. […]“Ze gaan ons tenminste niet verkrachten”, dacht ik. […]
35Il tempo scorreva lentissimo.De tijd ging heel langzaam.
36Faceva caldo, terribilmente caldo.Het was warm, ontzettend warm.
37Ci togliemmo di dosso tutto quello che potevamo toglierci senza apparire indecenti.We trokken alle kleren uit die we uit konden doen zonder er onfatsoenlijk uit te zien.
38C'era poco spazio, eravamo sedute su di una panca. […]Er was maar heel weinig ruimte, we zaten op een bankje. […]
39[…] erano quasi le otto di sera quando si mise a piovere […].[…] Rond 8 uur ‘s avonds begon het te regenen […].
40Noi eravamo sedute proprio accanto alle finestre rotte e iniziammo a lasciare che le gocce di pioggia ci cadessero in bocca.We zaten naast de kapotte ramen en vingen regendruppels op in onze mond - zo dorstig waren we.
41Avevamo così tanta sete. La mamma continuava a coprire me e le ragazze con la sua giacca, ma io continuavo a uscire per prendere un po' di pioggia.Mamma bedekte mij en de andere meisjes met haar jas, maar ik kroop er steeds onder uit om regen op te vangen.
42Era così piacevole, penso sia il ricordo migliore di quell'inferno. […]Ik voelde me heel goed - ik denk dat dit de beste herinnering is van die hel. […]
43In effetti verso l'ora di pranzo, Loro cercarono di installare una TV in palestra (ovviamente per tentare di distrarre gli ostaggi con qualche telegiornale), ma non ci riuscirono e la portarono via.Rond lunchtijd probeerden ze trouwens een tv aan te sluiten in de gymzaal (blijkbaar om de gijzelaars te vermaken met het nieuws), maar [het werkte niet].
44Ci raccontarono che secondo i notiziari c'erano 354 ostaggi nella scuola.Ze vertelden ons dat er volgens de nieuwsberichten op tv 354 gijzelaars waren.
45Ci sentivamo, come si può dire, indignati. […]We waren […] woedend. […]
46Per tutta la notte dormimmo in coppia, in turni di un'ora.‘s Nachts sliepen we om de beurt een uur in groepjes van twee.
47Mentre Madina ed io sedevamo sulla panca, la mamma e Zarina dormivano sul pavimento.Terwijl Madina en ik op het bankje zaten, sliepen mamma en Zarina op de vloer.
48Trascorsa un'ora ci davamo il cambio. […]Na een uur wisselden we. […]
49Nel suo post del 2 settembre (9.626 contatti e 92 commenti sul blog di Echo Moskvy), Agunda racconta, tra le altre cose, delle conversazioni telefoniche dei sequestratori, delle loro richieste (che comprendevano il ritiro delle truppe russe dalla vicina Cecenia [it] e il riconoscimento della sua indipendenza), la visita di Ruslan Aushev [en], ex-presidente della vicina Inguscezia [it], e il conseguente rilascio di “11 infermiere e di tutti e 15 i neonati” [it] - un fatto, questo, che risvegliò le speranze di Agunda.In het verslag van 2 september (9.626 bezoekers, 92 reacties op het blog Echo of Moscow) schrijft Agunda onder andere over de telefoongesprekken van de gijzelnemers, hun eisen (waaronder terugtrekking van de Russische troepen uit het aangrenzende Tsjetsjenië en erkenning van de onafhankelijkheid van Tsjetsjenië), het bezoek van Ruslan Aushev, ex-president van het aangrenzende Ingoesjetië, en de daaropvolgende vrijlating van 11 vrouwen die borstvoeding gaven en alle 15 baby's - een gebeurtenis die Agunda weer hoop gaf.
50Il racconto del terzo giorno dell'assedio è stato il più duro da scrivere per Agunda, ed è anche il più duro da leggere:Het verslag van dag 3 van de gijzeling was voor Agunda het moeilijkste om te schrijven - en het is het moeilijkste om te lezen:
51[…] Questo è il giorno che ricordo meglio, per molto tempo questi ricordi mi hanno provocato dolore impedendomi di metterli nero su bianco. […][…] Het is de dag die ik me het beste herinner en deze herinneringen doen al veel te lang pijn, waardoor ik ze niet kon opschrijven. […]
52Ad oggi, il post relativo al 3 settembre ha raccolto 16.185 contatti e 178 commenti sul blog di Echo Moskvy (e questi dati continuano a crescere).Tot nu toe is het verslag van 3 september op het blog Echo of Moscow 16.185 keer bekeken en zijn er 178 reacties geplaatst (en deze aantallen nemen alleen maar toe).
53Agunda descrive la stanchezza, la sete e lo sconforto provati da lei e dagli altri ostaggi:Agunda beschrijft de uitputting, de dorst en de wanhoop die zij en de andere gijzelaars ervaarden:
54[…] Per tutto quel tempo Zarina aveva tenuto con sé suo cugino, un alunno di prima elementare, ed era molto preoccupata per lui.[…] Al deze tijd was het neefje van Zarina, die in de eerste klas zat, bij haar en ze maakte zich erg zorgen om hem.
55Il terzo giorno il bambino era estremamente debole e continuava a chiedere dell'acqua.Op de derde dag was hij heel zwak en hij bleef maar om water vragen.
56Da qualche parte Zarina prese dell'urina, in una scatolina rotta da quattro soldi, e gliela dava poco a poco, e la usava per rinfrescare il viso di entrambi.Ergens vond ze een beetje urine, in een goedkoop, kapot bakje, en ze gaf het hem in kleine slokjes en ze wreef het in zijn gezicht en in haar eigen gezicht.
57Io non riuscivo a superare il mio disgusto, o forse non avevo abbastanza sete per arrivare a bere dell'urina. […]Ik vond het te walgelijk, of misschien had ik niet genoeg dorst om het te drinken. […]
58Mancavano pochi minuti alle tredici, Agunda scrive, quando i sequestratori annunciarono che le truppe russe sarebbero state ritirate dalla Cecenia e che, se la notizia fosse stata confermata, avrebbero iniziato poco a poco a rilasciare gli ostaggi:Agunda schrijft dat de gijzelnemers rond 1 uur ‘s middags aankondigden dat de Russische troepen zich zouden terugtrekken uit Tsjetsjenië en dat, als deze informatie juist was, ze de gijzelaars snel zouden vrijlaten:
59[…] Ed ecco che per la prima volta in quei tre giorni sentii il bisogno di piangere, perché era tornata la speranza che ne sarebbero usciti.[…] Voor het eerst in die drie dagen kon ik toen wel huilen, want nu was er hoop dat we daar weg zouden komen.
60Ma poi… ho semplicemente perso conoscenza e quando mi sono ripresa il tetto stava bruciando, crollava tutto, tutt'intorno c'erano persone a terra.En toen… ik ben het bewustzijn verloren en toen ik bijkwam, stond het dak boven me in brand, alles viel naar beneden, er lagen overal mensen.
61La prima cosa che ho visto quando mi sono alzata fu il cadavere semi-carbonizzato, che ardeva ancora, di uno dei terroristi […]. I sequestratori iniziarono ad urlare che coloro che erano ancora vivi dovevano alzarsi e andare in corridoio.Het eerste wat ik zag toen ik opstond, was het brandende en verbrande lichaam van een van de terroristen, […] Ze begonnnen te schreeuwen dat wie nog in leven was, moest opstaan en naar de gang moest gaan.
62Non so perché ma io e la mamma ci alzammo e uscimmo dalla palestra.Ik weet niet waarom, maar mamma en ik stonden op en we liepen weg.
63[…] Accanto alla porta ho visto qualcosa che mi torna ancora in mente ogni qual volta penso all'atto terroristico… ho visto il corpo di una ragazzina piccola e magra, e quando ho guardato al di sopra del suo collo, mi sono accorta che che non c'era più la parte superiore del cranio […].[…] Bij de deur zag ik iets waar ik nog steeds aan moet denken als ik aan deze terroristische actie denk… ik zag het lichaam van een klein, mager meisje en toen ik boven haar nek keek, realiseerde ik me dat het bovenste deel van haar schedel weg was […].
64Quello fu il momento più terribile, e fu allora che mi resi conto che quel che stava succedendo era reale. […]Het was een afschuwelijk moment en ik denk dat ik me toen realiseerde dat dit allemaal echt gebeurde. […]
65Nei minuti che seguirono ci fu un'altra esplosione, ulteriore carneficina e orrore.In de daaropvolgende minuten was er nog een explosie, en weer een bloedbad met nog meer gruwelijkheden.
66Agunda rimase seriamente ferita, ma era ancora in grado di muoversi, sua madre invece non ci riusciva:Agunda raakte zwaargewond, maar ze kon nog lopen. Haar moeder niet:
67[…] Mamma era distesa lì accanto.[…] Mamma lag even verderop.
68“La mia gamba,” diceva “Esci.”“Mijn been”, zei ze. “Maak dat je wegkomt.”
69Non potrò mai perdonarmi di averle obbedito, di essermi voltata ed essere uscita.Ik zal het mezelf nooit vergeven dat ik naar haar heb geluisterd, dat ik me heb omgedraaid en weg ben gegaan.
70Non so cosa fu, da cosa derivò questo tradimento.Ik weet niet wat het was. Waar dit verraad vandaan kwam.
71Ho iniziato a strisciare carponi verso la finestra rotta.Ik kroop op handen en voeten naar het kapotte raam.
72C'erano delle stufe vicino alla finestra e sono riuscita a raggiungere il davanzale.Bij het raam stonden een paar kachels en het lukte me op de vensterbank te klimmen.
73Su una di queste stufe erano distesi i cadaveri di due ragazzini nudi e smagriti.Op een van deze kachels lagen de lijken van twee naakte, uitgemergelde jongetjes.
74Si somigliavano come fratelli.Zo te zien waren het broertjes.
75I loro occhi… […]Hun ogen… […]
76Pochi passi mi separavano dalla strada quando la mia gamba è finita in un buco nel terreno.Ik was bijna op de straat toen mijn been in een soort gat gleed.
77Non riuscivo quasi più a sentire la gamba a quel punto, non riuscivo a trovarla, continuavo a cercare di tirarla fuori, ma non ci riuscivo.Op dat moment voelde ik mijn been nog nauwelijks, ik kon het niet vinden, ik trok eraan, maar er gebeurde niets.
78Di sotto mi aspettavano già sia la polizia locale che i soldati. Mi gridavano “Dai, piccola, forza!”Onze plaatselijke militie en de soldaten wachtten beneden al op me. Ze schreeuwden naar me: “Kom dan, goudbloempje, kom, zonnetje!”
79Ma non ci riuscivo.Maar het lukte me niet.
80Quella sensazione di stanchezza e disperazione mi fecero piangere.Ik moest huilen van zwakte en wanhoop.
81Per la prima volta in quei tre giorni stavo piangendo.Voor het eerst in drie dagen huilde ik.
82In qualche modo, però, ho trovato la forza di liberare la gamba e camminare. […]Maar uiteindelijk lukte het me op de een of andere manier om mijn been los te trekken. […]
83Agunda continua il suo racconto scrivendo di come venne portata in ospedale e seppe della morte della madre.Agunda schrijft hoe ze naar het ziekenhuis werd gebracht en hoe ze hoorde dat haar moeder dood was.
84Scrive dei suoi amici ed insegnanti che non sono sopravvissuti, scrive di cosa significhi vivere con quel dolore:Ze schrijft over haar vriendinnen en onderwijzers die het niet hebben overleefd. Ze schrijft over hoe ze met de pijn leeft:
85[…] Le persone stanno ancora morendo per le conseguenze di quell'atto terroristico.[…] Er sterven nog steeds mensen aan de gevolgen van deze terroristische actie.
86Molti rivivono quegli avvenimenti continuamente.Mensen beleven alles steeds weer opnieuw.
87Non vi ho raccontato neanche la metà di quello che è successo, credo.Ik denk dat ik hier nog niet de helft heb verteld van wat ik heb meegemaakt.
88La memoria è qualcosa di straordinario: ciascuno cerca di dimenticare tutto ciò che è malvagio, orribile e doloroso.Het geheugen is opmerkelijk: je probeert alles te vergeten wat slecht, vreselijk, pijnlijk is. […] Ik vertel je mijn verhaal.
89[…] Vi sto raccontando la mia storia, tutto quello che è successo, che è accaduto nella mia cara scuola, con le persone che amo e penso di avere il diritto di raccontarvi il mio dolore.Alles wat er is gebeurd, gebeurde in mijn mooie school, met de mensen waar ik van hou, en ik vind dat ik het recht heb om je over mijn pijn te vertellen.
90Quello che allora chiamavo vita mi è stato portato via. […]Wat ik toen mijn leven noemde, is van me afgepakt. […]
91La gente di Beslan sta cercando di far conoscere la verità.De mensen van Beslan willen dat de waarheid bekend wordt.
92Non ci stiamo riuscendo troppo bene.Daar zijn we niet zo goed in.
93Le indagini vanno avanti già da sei anni e non hanno fatto il minimo passo avanti.Het onderzoek loopt al zes jaar, maar er is nog niets bereikt.
94Tutte le domande che ci ponevamo allora restano in piedi ancora oggi. […]Alle vragen die we toen hadden, hebben we nog steeds. […]
95Negli ultimi giorni molti blogger hanno linkato e citato i post di Agunda.Veel bloggers hebben de afgelopen paar dagen naar de artikelen van Agunda gelinkt of eruit geciteerd.
96In molti le hanno scritto per farle sapere che ricordano cos'è successo sei anni fa e che condividono il suo dolore e quello degli altri sopravvissuti.Veel mensen hebben haar geschreven om haar te laten weten dat ze zich nog herinneren wat er zes jaar geleden is gebeurd en dat ze haar pijn en die van andere overlevenden voelen.
97Stando ad alcuni blogger, tuttavia, né il Presidente Dmitrj Medvedev, né il Primo Ministro Vladimir Putin, hanno rilasciato dichiarazioni per il sesto anniversario della tragedia di Beslan.Maar volgens sommige bloggers heeft noch president Dmitry Medvedev, noch premier Vladimir Putin een verklaring afgelegd over de zesde herdenking van de tragedie in Beslan.
98Inoltre, il 1 settembre, uno dei lettori di Agunda ha lasciato questo breve commento sul blog di Echo Moskvy:En op 1 september plaatste een van de lezers van Agunda deze korte reactie op haar blog Echo of Moscow:
99Le figlie di Putin leggeranno tutto questo?Zouden de dochters van Putin dit lezen?
100Altre foto scattate da Natasha Mozgovaya [en] a Beslan nel 2005 sono disponibili qui; il suo blog in russo è raggiungibile tramite questo link.Klik hier voor meer foto's van Natasha Mozgovaya [en] van Beslan in 2005; ze heeft ook een Russisch LJ-blog.
101Precedenti articoli apparsi su GV circa la tragedia di Beslan sono consultabili qui [en].Lees eerdere GV-artikelen over Beslan [en].